I'm letting you go...

Rule #2 (No string attached) & Rule #6 (No curfew)

Napahinto si Paul sa narinig.

"WHAT?"

"You heard me right?"Nanatiling nakatutok ang babae sa kaharap na TV habang hawak-hawak ang remote. Lumapit si Paul sa kinaroroonan nito at pinatay iyon bagay na ikinagulat ng dalaga.

"Anong ginagawa mo? Hindi mo ba nakikitang nanonood ako?"

Napatayo ang dalaga sa sobrang galit.

"Masyado ng napo-pollute ang utak mo sa kakanood ng mga teleserye."

Inilapit pa ni Paul ng bahagya ang kanyang mukha kay Andrea saka tumalikod ng maramdaman niyang may kung anong bagay ang tumama sa kanyang likuran.

PLOKK!!

"Arrrraayyyy!"Napasigaw siya dahil kahit plastic iyon ay malakas parin ang impack sa kanyang balat.

"Gangster kaba? Bakit mo ako binato ng remote?!"

Halata namang nagulat din si Andrea sa kanyang ginawa. Dala narin siguro ng pagkainis nito sa kanya.

"Buti nga sayo! Bkit mo ako hinalikan sa pisngi?"

Napa-atras si Andrea ng lapitan ito ni Paul.

Tignan natin ngayon.. Takot karin pala sakin eh..

Nilapitan pa niya ito ng nilapitan hanggang sa wala ng tatakbuhan ang babae dahil nasa sulok na ito malapit sa bintana ng kanilang sala.

"Layuan mo ako! Sisigaw ako! Maririnig tayo ni manang!"

Ngunit lumapit parin si Paul at inilapit ang mukha sa babae. Sobrang lapit na hindi na malaman ng babae kung no ang gagawin. Kung sisigaw ba siya o tatakbo.

"Anghilig mong manakit... Tignan lang natin. Pag na-inlove ka sakin? You'll get hurt!

Kunwari kapa, Eh anlakas nga ng talon ng puso mo kanina. Dinig na dinig ko."

Banayad ngunit mariin nitong sabi saka tumalikod na sa kanya.

"Baliw lang ang mai-inlove sayo!"

"Ah talaga? Bakit? Hindi ba nakuwento sayo ni Alen na maraming nagkakagusto sakin dati pa?"Muli itong humarap sa babae.

Oo nga naman, sino nga ba naman ang hindi magkakagusto sa lalakeng ito.

Napansin ni Paul na umiwas si Andrea ng tingin. Ramdam din niyang napahiya ang dalaga sa kanyang nasabi.

She's giving in? for the first time magpapatalo siya sakin?

Ahh.. I hate that look! Yung parang kawawa siya because I always give her bad times.

Nakaramdam siya ulit ng guilt ng marealize na nag-aaway nanaman sila.

"Sabi mo kasi hindi kana galit sakin. Pero inaaway mo nanaman ko."

Maging ang babae ay nabigla sa pag-iba ng kanyang mood. Wala na yatang masabi si Andrea at naupo nalang ito ulit sa sofa. Gustong-gusto niya itong lapitan para magsorry. Siya na nga itong hindi umuwi kagabi pero siya pa ang may ganang mang-away.

"Ayoko lang namang nakikipagtawanan ka kay Alen. And you even wanted him to call you by name instead of Mrs. Trinidad."

Nakakahiya! Ano bang sinasabi ko kay Andrea!

"Anong sinasabi mo? Alen is your friend and for God's sake! I am not Mrs. Trinidad"

"Kasal parin tayo! And Alen Addresses you Mrs. because he respect you as my wife! Kapag tinatawag niya by name ang isang babae, it means she's his girl. It means gusto niyang angkinin siya! And you want him to call you that way?"

Mahaba nitong paliwanag. Napatayo naman ulit ang babae sa naring.

"Aba malay ko bang ganun siya? Hindi mo naman ako ininform.. Besides, may pinirmahan tayong kontrata at kasunduan. Walang paki-alamanan diba? Kakausapin ko kung sinong gusto ko, pupunta ako kung saan ko gust at uuwi ako kung kaylan ko gusto. Diba ganun naman talaga dapat?"

Nauna nang tumalikod ang babae at dali-daling umakyat sa hagdan papunta sa kanyang kuwarto at naiwan si Paul sa baba na pinagmamasdan siya habang paakyat doon.

So yun lang pala ang ikina-iinit ng ulo niya. Ang kanyang hindi pag-uwi kagabi.Narealize ni Paul na ayaw mang aminin ng dalaga, galit nanaman ito sa kanya dahil dun.

Pero bakit siya magagalit? Anlabo naman niya!

Eh ikaw? bakit ka nagagalit na may kausap siyang iba? anlabo mo rin eh.

Gusto niyang itanong yun sa sarili. Pero ayaw niyang paniwalaan ang sagot ng kanyang puso.

Nagseselos siya.

O_O

Inakyat niya agad ang hagdan at kasalukuyang nasa tapat na siya ng pintuan ng kuwarto ni Andrea. Nakahanda narin ang knyang kamay na kakatokin na sana niya ang pintuan ngunit nag-aalangan siya at hindi sigurado sa kanyang ginagawa. Ramdam niyang naroon lang at nakatayo si Andrea sa pintuan dahil napansin niya ang anino nito sa butas sa baba.

"Annie called and told me we need to talk about an important matter. Pero dahil malakas ang ulan, we weren't able to meet last night kasi na-stranded nga ako sa daan. I decided to sleep at a hotel near that area. Hindi kita natawagan agad kasi, nadrain yung battery ng phone ko."

Mahaba at marahan nitong paliwanag na naghahangad na sana'y narinig iyon ng dalaga.

Pero why do I have to explain damn it!

Napabuntong hininga siya ng walang marinig na tugon mula sa babae.

"Sige, magpapahinga na muna ako."

Umalis na siya sa tapat ng pintuan at tinungo na ang kanyang kuwarto.

What is this damn feeling? I hate this feeling!

Nahiga nalang si Paul sa kanyang kama saka ipinikit ang kanyang mga mata.

_________Malapit ng magka-alaman! Kaya tutok lang :D thanks for reading! _________

Vote if liked it! :D