ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

Κεφάλαιο 2

Η περίεργη συμπεριφορά της Χριστίνα την αποξένωσε από τους ανθρώπους γύρω της. Κανένας δεν μπορούσε να ανεχτεί την παραξενιά της.

Όμως κανείς δεν γνώριζε πόσο μακριά από το φυσιολογικό κινούνταν η ζωή της. Από εκείνη την καταραμένη μέρα, του ατυχήματος, που ξεκινούσε για εκείνη η ζωή της, αφού δεν θυμόταν τίποτα προγενέστερο, η Χριστίνα ζούσε μόνη της και απομονωμένη. Κανείς δεν την είχε αναζητήσει παρόλη την δημοσιοποίηση του θέματός της. Όταν βγήκε από το νοσοκομείο άρχισε να παλεύει για να ζήσει. Βρήκε ότι δουλειά μπορούσε και σπούδασε μάνατζμεντ. Ήταν τυχερή και μόλις βγήκε από την σχολή βρήκε αμέσως δουλειά και μάλιστα καλή.

Πέντε χρόνια είχαν περάσει από τότε και για εκείνη κάθε νύχτα ήταν ένα βασανιστήριο ώσπου στο τέλος αναγκάστηκε και η ίδια να αποδεχτεί οτι δεν ήταν φυσιολογική.

Η Χριστίνα έκλεισε την τηλεόραση και κάθισε βυθισμένη στις σκέψεις της στην απόλυτη ησυχία ώσπου αισθάνθηκε σαν κάποιος να την παρακολουθούσε πίσω από την πλάτη της. Οι τρίχες στον σβέρκο της σηκώθηκαν και γύρισε αργά προς την μπαλκονόπορτα.

Το αίμα πάγωσε στις φλέβες της. Το χιόνι έξω από την μπαλκονόπορτα, καθώς έπεφτε δημιουργούσε το περίγραμμα ενός αγγέλου, χωρίς να βρίσκεται κανείς εκεί.  Σηκώθηκε αργά από τον καναπέ με τα μάτια της καρφωμένα πάνω στην απόκοσμη σιλουέτα με τα φτερά.

"Δεν υπάρχει τίποτα εκεί. Αυτά τα πλάσματα υπάρχουν μόνο στα παραμύθια. Σύνελθε κορίτσι μου!"  Είπε ψιθυριστά στον εαυτό της.

Ξαφνικά το σχήμα του αγγέλου εξαφανίστηκε και το χιόνι άρχισε να στροβιλίζεται σαν ένας μικρός ανεμοστρόβιλος που σιγά σιγά διαλύθηκε και το μόνο που έμεινε ήταν οι μεγάλες νιφάδες που έπεφταν φυσιολογικά.

Η Χριστίνα πήρε μια βαθιά ανάσα ανακουφισμένη. Από το ατύχημα και μετά η ζωή της δεν ήταν ποτέ εύκολη αλλά τα ανεξήγητα γεγονότα που την τρομοκρατούσαν είχαν αρχίσει να γίνονται όλο και πιο πολλά τελευταία.

Η φλόγα από τα δύο κεριά στο τραπεζάκι τρεμόπαιξε χωρίς λόγο και εκείνη τα κοίταξε τρομαγμένη. Μετά τα μάτια της σάρωσαν όλο το δωμάτιο αλλά δεν υπήρχε κανένα σημάδι από σκιές ή αγγέλους.

"Μην τρελαίνεσαι . Όλα είναι καλά. Αυτά τα πλάσματα δεν μπορούν να σου κάνουν τίποτα γιατί δεν υπάρχουν. Το μυαλό σου πειράχτηκε από το ατύχημα γι αυτό τα βλέπεις." Μιλούσε στον εαυτό της προσπαθώντας να ηρεμήσει.