Costiño Series 1: The Brother's Property (HANDSOMELY COMPLETED)

Kabanata 8

"Hi, binibini. Gabi na at nasa ganto ka pang lugar." Sabi niya.

Pilipino ba siya? He knows how to speak my language. Nilingon ko yung nagsalita. Hazel brown eyes ang bumungad sakin. Ohh damn he's handsome as hell. Fil-Am ba to? Napanganga siya sakin, kita ko ang gulat at hanga sa mata niya.

"Do you know me?" Tanong ko.

Casual voice lang ang ginamit ko. Baka mapaghalataang niyang na attract ako sa mata niya. Ngumiti siya kaya kita ko ang puting mga ngipin at pantay pantay.

"Nope. Nakita kita kanina at hanggang ngayon nandito ka pa. Kaya di ako umalis para bantayan ka." Nakangiti niyang sabi kaya nakangiti rin ako.

Bantayan? Ako binantayan niya kaya di siya umalis.

"Ah, nagpapahangin lang ako. I love the ambiance here kaya Ayoko pang umuwi." Sabi ko ng seryoso.

Tumango tango siya at tinitigan ako ng mabuti.

"Problem? Boyfriend? Sinaktan ka?"

Tanong niya na nakapag palingon sa kanya. Reporter ba siya?

"None of your business sir. I'm just having emotional feeling right now." Seryoso kong sabi.

Tumahimik naman siya pero nakatitig pa rin sakin. Naiilang ako sa kanya, ang daming bench dito pero sa upuan ko pa talaga umupo.

"Ang ganda mo. Ang ganda ganda mong babae. Fuck, na attract ako sayo." Sabi niya na nakapag pakaba sakin. Nilingon ko siya at kita ko ang kaseryusohan sa mata niya.

"I'm Clifford Lacamba, and you are?"

"Creme. I'm creme."

"Oh, a sweet name from gorgeous lady. Ang tamis mo." Namula ang pisnge ko sa sinabi niya.

"Just my name not me."

"Can we be friends?"

"No. Why? Give me one reason why should you be my friend?" Ngumisi siya sa sinabi ko.

"Do I need reason just to be friend with you? Walang rason sa pakikipag kaibigan, walang rason kung bakit mo gustong maging kaibigan ang isang taon. You will just feel the urge of having be friends with someone. And I think that's the essence." Mahaba niyang sabi.

He's right. Mukhang mabait naman at mapagkakatiwalaan. Ngumiti ako sa kanya na nagbigay kulay sa mukha niya.

"Friends then."

Masayang kausap si Clifford. Makwento siyang lalaki, kalog at masayahin. Hindi ko namalayan ang oras dahil sa kwento niya. Nagpaalam na ako sa kanya ng may ngiti sa labi. Pansamantalang nawala ang sakit na nararamdaman ko kanina dahil kay Clifford. Nakangiti akong pumasok sa bahay namin, hindi pinansin ang mapanuring titig. Just ignore him. He's not worth to fight. Deretso ang lakad ko papuntang hagdanan ng may matigas na kamay ang pumigil sakin.

"Where have you been woman? Anong oras na at nasa labas ka pa. Where did you go?" Malamig niyang sabi.

I haven't time to talk. Malamig ko siyang tinitigan, I see the shocked in his eyes. Gulat? Nagulat ka sa malamig kong tingin. Why? Guilty ka ba? Damn you.

"Don't talked and let my hands out. I don't have time to talk with you and I am fucking tired so let me rest." Malamig kong usal saka inagaw ang kamay.

Wala siyang nasagot sa kalamigan ko. I won't give you a satisfaction. Never.

***

Naging malamig ang pakikitungo ko sa kanya. Halos di ko siya kausapin, pag kumakain nasa salas ako. Kapag natutulog nasa sofa ako. Wala siyang nagagawa sa kalamigan ko. Gabing gabi rin siya kung umuuwi, halos nga hindi na umuwi eh. Kung nasa babae niya yun siya wala na akong pake.

Wala siyang nagawa sa paglabas labas ko araw araw, at nagkakausap kami ni Clifford pag lumalabas ako. I hate cheater's, they are cancer of the society. Mga sakit sa mundo. Nasa café ako ngayon, nag ring ang phone ko kaya tinignan ko ang ang nag message. It was a video. Clinick ko ang open kaya bumungad sakin ang dilim, parang kwarto. Hindi ko makita ang kabuhuan.

Unti-unting luminaw na nagpaguho sa sarili ko. Ungol ng babae, sarap na sarap sa binibigay na kaligayahan ng lalaking mahal ko. Nasa ibabaw ang asawa ko habang sumasagad sa babae. Ang sakit. They are having sex. Tumulo ang luha ko, ganto ba ang nangyayari pag gabi na siya umuuwi? Ganito ba? Ano ng nangyari sa lalaking mahal ko? Ano ng nangyari sa lalaking mahal na mahal ako? Hindi ko tinapos ang video. Hindi ko kayang makita. Hindi ko kayang makita na ang asawa ko may pinapaligayang iba.

I wasn't enough. Hindi ako sapat. Nanginginig ang buong katawan ko. Nanghihina sa kagagawan ng asawa ko. He's really a ruthless man. Kaya niyang mangwasak ng puso, ng buhay. Lumabas ako ng café na nanginginig, mahina pa ang katawan ko. Tinawagan ko si Clifford.

"Hello binibini. May problema ba at ika'y napatawag?"

"C-can you get me here, n-nasa labas ako ng Venter Cafe."

"Did something happen? Wait, hintayin mo ako. Damn" Binaba niya ang tawag.

Nakatayo lang ako sa labas ng cafe. Manhid pa ang lahat saakin. May naramdaman akong yumakap sakin kaya sinubsob ko ang mukha sa dibdib niya. I cried!

"Shhh, it's alright. Binibini it's alright." Alo niya sa akin.

Dinala niya ako sa kotse niya. Walang tigil sa pag tulo ang luha ko. Tiniis ko siya, tiniis ko yung gabi gabi niyang pag uwi. I want to understand him pero nanghihina ako sa nasaksihan.

I'm tired thinking about him, thinking what is happening? Pagod na akong umintindi sa kanya. Sa simula lang pala talaga masaya. Sa simula na punong puno ng pagmamahal pero sa huli ay punong puno ng kasakitan.
Ang lalaking lubos akong minahal ay hindi ko na kilala.

He changed. Hindi ko alam ang pagbabago niya. Hindi ba siya nasarapan sa sex namin? Was not enough? Kulang ba yung ginawa ko? Dapat ba sinubo ko ang kanya? Dapat ba pinaligaya ko rin siya? What? Hindi ko alam. Nawala ang lalaking mahal ko. Nahulog ako sa bangin na walang sasalo kundi ang bato batong naghihintay sa pagbagsak ko.

"I'm tired. Let me rest ginoo."

---
Copyright © Alexxtott
Edited Version