𝖳𝗁𝖾 𝖠𝗋𝗍 𝗈𝖿 𝖬𝖾𝗇𝖽𝗂𝗇𝗀 𝖺 𝖻𝗋𝗈𝗄𝖾𝗇 𝗁𝖾𝖺𝗋𝗍 || 뷔국

32

Έβηξα και έτσι γύρισε το κεφάλι του προς το μέρος μου, σηκώνοντας με απορημένο ύφος το ένα του φρύδι.

"Ποιος;" με ρώτησε ενώ με κοίταξε στα μάτια ακουμπώντας το κινητό επάνω στο στήθος του, λογικά κατάλαβε ότι προσπαθούσα με μανία να δω τι έβλεπε. "Ο Taehyung. Έχω να τον δω από εχθές το απόγευμα και έχω αρχίσει να ανησυχώ". "Είσαι αδερφός του, Jeon, θα έπρεπε να ξέρεις πού βρίσκεται ο ίδιος σου ο αδερφός".

Μισό, πως σκατά έμαθε αυτός ότι εγώ και ο Tae είμαστε αδέρφια; Ποιος τού το είπε;

"Δεν ξέρω όμως" ψιθύρισα. Έβηξε και με κοίταξε στα μάτια, υψώνοντας ελαφρά το κεφάλι του. "Λάθος σου" απάντησε ψυχρά και περπάτησε γρήγορα προς το γραφείο και μπήκε μέσα και κοπάνησε την πόρτα πίσω του. Έδωσα μία δυνατή μπουνιά στον τοίχο, κάνοντας έτσι το χέρι μου να κοκκινίσει αρκετά.

Πού είναι επιτέλους αυτός ο Taehyung; Πρέπει να μάθω σύντομα, γιατί κάτι δεν μου αρέσει καθόλου σε αυτή την υπόθεση, δεν μου αρέσει καθόλου όμως... Και όταν έχω εγώ κακό προαίσθημα, κάτι ξέρω... Δεν είμαι χαζός.

Ελπίζω μόνο αυτή την φορά να κάνω λάθος, να βγαίνω ψεύτης. Ελπίζω να είναι λάθος αυτό το προαίσθημα που νιώθω... Μακάρι να είναι ψέμα. Ειλικρινά ελπίζω να είναι καλά, κι ας είναι όπου θέλει. Κι ας μην μου είπε για μία ακόμη φορά αντίο φεύγοντας, δεν πειράζει. Θα τον συγχωρέσω.

Άκουσα φωνές μέσα από το γραφείο και πλησίασα να δω τι συνέβαινε. "Τι; Μα, πώς; Καλά, έρχομαι αμέσως!". Η πόρτα άνοιξε απότομα και ο κύριος Namjoon έπεσε επάνω μου με φόρα. Πήγε προς την πόρτα, όμως γύρισε και με κοίταξε στα μάτια για λίγο. "Α! Jeon, ξέχασα να σου πω. Χθες τον είδα μεθυσμένο στο σιντριβάνι". Έμεινα να τον κοιτάω απορημένος. Κατέβηκε γρήγορα τα σκαλιά και μπήκε στο αμάξι του. Έβαλε γρήγορα μπροστά και έφυγε για κάπου.

Ο Taehyung μεθυσμένος; Στο σιντριβάνι; Μα, πως; Λες να...; Όχι, όχι, αποκλείεται. Απλά, δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να σκεφτώ. Έχω φοβηθεί τόσο πολύ που το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι πως ο Tae είναι νεκρός, και πέθανε με κάθε δυνατό τρόπο. Πες με τρελό, αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι διαφορετικό, ας πούμε πως είναι ζωντανός. Παρόλο που αγνοείται μισή μέρα.

Αν και νομίζω πως είναι ο κύριος Namjoon μπλεγμένος σε όλο αυτό, παρόλο που παίζει θέατρο πως δεν ξέρει τίποτα. Βασικά, δεν νομίζω απλώς, είμαι σίγουρος.

Μακάρι ο Tae να είναι ζωντανός, και δεν θέλω τίποτα άλλο...

Έφυγα και εγώ και γύρισα στο σπίτι. Είπα στους γονείς μου πως δεν είχαμε σχολείο και κλείστηκα στο δωμάτιο μου ακούγοντας λίγη μουσική για να ηρεμήσω, μάταια όμως. Άνοιξα την πόρτα του δωματίου μου και έτρεξα στο σαλόνι κλαίγοντας και εξηγώντας στην μητέρα μου πως ο Taehyung αγνοείται και δεν ξέρει κανείς πού βρίσκεται. Και πως εχθές ο κύριος Namjoon τον είδε μεθυσμένο.

Φοβάμαι πάρα πολύ...

Την υπόλοιπη μέρα, δεν έκανα τίποτα άλλο παρά να φοβάμαι και να κλαίω. Γύρω στο απόγευμα, βγήκα να τον ψάξω. Πήγα στο σιντριβάνι και ρώτησα τον ιδιοκτήτη του κοντινού ανθοπωλείου αν την προηγούμενη μέρα είδε ένα νεαρό αγόρι με κουστούμι να στέκεται εκεί. Μου είπε πως είδε, και ύστερα μπήκε σε ένα μαύρο τζιπ μάρκας Ford. Τέτοιο είναι του κυρίου Namjoon...

Γύρισα σπίτι και αποκοιμήθηκα κλαίγοντας. Άρα είναι με τον Namjoon, εκείνος του έχει κάνει κάτι. Θα πεθάνω αν δεν μάθω πού είναι... Θα πεθάνω αν πάθει κάτι σοβαρό... Τουλάχιστον να το μάθω, να μην τον αναζητώ και αυτός έχει πάθει κάτι σοβαρό και δεν βρίσκεται καν εδώ.

Στα αλήθεια, θα πεθάνω από την αγωνία μου, με έχω φοβερά ικανό. Και εγώ ξέρω τον εαυτό μου καλύτερα από τον καθένα. Ξέρω τι είμαι ικανός να κάνω.

Πρέπει να μάθω πού βρίσκεται ο Taehyung και σε τι κατάσταση είναι πριν να είναι πολύ αργά...