Ako Si Miguel

IKADUHA: Ang Estatwa

"Lage ba. Wala pako kakitag imahen ni San Miguel nga wala ang yawa."

Dali niyang gibalikan ang notebook sa mya lampara ug gisulat ang maong hunahuna. Unsa kahay katuyoan sa unangaartista nga midibuho sa imahen ni San Miguel nga kinahanglan man nga anaa sada ng yawa sa imahen niini. Sa mga pipila ka mga santos nga iyang nakita sa katedral katong gamay pa siya, naginusara lmang kini. Way pakapin. Pero dili ang imahen ni Miguel. Nakabati na sad siyag kaikag ug kadasig sa maong hunahuna. Kamulo pa siyag tala sa iyang hunahuna sa notebook human usa ka pagbagting sa iyang telepono ang iyang nabatian. Usa ka unknown number.

"Kinsa mani?" ingon niya sa iyang kaugalingon nga daling mibuhi sa ballpen ug gidagan og tubag ang nagkiring nga cellphone.

"Hello? Kinsa ni?"

"Hello, Sir. Si Christian Morales ni."

"Yes, speaking."

"Ay, Sir. Sa City Mayor's Office diay ni. Asa na man mo sir? Gipangita naka dinhi. First day man nimo sa trabaho ron diba?"

"Yes, Maam. Unsa na diay orasa?" Dali siyang milili sa alarm clock. "8:00am pa man."

"Ah yes sir pero 8:00am man god atong call time."

"Mao ba. Gitawagan ko last week sa akong pagkadawat nga by 9am pako paadtoon."

"Lage, sir. Aduna lay gamayng changes."

"Ay sige, sige. Nagpadulong naman sad ko. Pakiingon na lang pod ko."

"Way sapayan sir. Pangita-a lang ko sir, si Cyril Binta. Naa kos front desk sa opisina sa Mayor."

"Sige, sige. I will."

"Sige sir, Goodbye."

Pagkabutang sa tawag nakapangagha siya sa iyang nadungog. "Way klaro. Abi ko bag 9am. Dili unta mag-ingon ani. Sakto gyod tong giingon nila ba: way klaro gyod manarbaho sa City Hall."

Wala nakapugong ang batan-on ug pinabundaknga giitsa anhg iyang cellphone sa iyang katre ug gibalikan ang ganing pagpanalamin sa imahen ni San Miguel. Abay niana ang ubay-ubay sad nga mga librog represensya. Halos tanan mahitungod kay San Miguel ug sa mga sugilanon, sa teolohiya man man o sa katitikan. Mihunong na sad siyag sulat nga mihangad sa mga libro nga naa sa iyang gamayng library.

"Sa daghan aning mga libroha, morag adunay kulang gydo nimo ba. Mapa-Vatican, Engatera, Brazil, o Mexico, pare-pareha ra tanan ang dagway nga gihatag kanimo. Pare-pareha ra nga one-sided nga typical bayani ug lumalaban sa Ginoo. Kabalo ko nga naa pay labaw pa aning imong imahen sa kabantogan. Naa opakoy laing gipangita kanimo pero dili mahimong sama niining mga librohang nagkatipon sa akong library, nagpahipi sa way kapuslanan.

Pero maski diri sa Iligan mahulog ra nga sama ra sa uban, nga ako na nga andungog ug nakita. Purya-buyag wala sa kabantog mahulog ang interes sa usa ka siugilanon pero mahitungod sa pagpatin-aw sa ngitngit nga dili makita ug dili amnlanhnkaita sa mga tawo.

Hay, Miguel. Tabangi ko...."

Wala na napadayon ang gustong hunahunaon niya. Adunayng kahayag nga milamdag sa iyang panagway, klase sa kahayag nga wala nag gikan sa iyang bintana pero sa kahayag nga nanurok mismo sa iyang panagway.

Kalit niyang gipakli sa bag-ong panid ang iyang notebook ug paspas nga nagkuris-kuris sa puting papel nga wala ray segundo nga mibulit sa itom nga tinta. Wala na niya napugngan ang iyang kaugalingon sa bag-ong ideya nga mibatog sa iyang sa hunahuna ug gipasagdan na niya ang iyang kamot nga mobuhat sa iyang trabaho. Nalipay sad siya sa iyang nakitang resulta sa gisulat niini. Gitan-aw niya ang estatwa ni San Miguel nga morag nagtan-aw kaniya, nahimuot sa iyang gibuhat. Mingisi siya daw mi tubag pag-uyon nga iyang nakita. Diri gyod siya mobilib: matag adlaw sa susamang estatwa lahi-lahi nga enerhiya ang iyang mabati ug mabasa daw mananap nga adunayng iyang kaugalingong kinabuhi.