❝Turcja kiedyś i dziś - ciekawostki❞

➵ 4. Tańce i inne zabawy w osmańskich haremach

W Topkapı Sarayı istniała specjalna sala, zwana salą bawialną bądź sułtańską. Była ona sporych rozmiarów, a mieszkańcy pałacu zachwycali się jej pięknem; znajdywały się tam rozmaite fontanny, kolumny, okna z witrażami. Na jej środku widniał zdobiony baldachimem tron, na którym zasiadał padyszach. Wokół tronu zasiadały małżonki władcy oraz jego najbliższa rodzina, a miejsce danej osoby zależało od ściśle określonej hierarchii, wokół baldachimu zaś zawsze stały faworyty i kochanki sułtana. Podczas zabaw o muzykę dbała złożona z kobiet orkiestra, która zasiadała na balkonie, a porządku strzegli stojący przy wrotach eunuchowie. Zawsze, gdy wchodził władca, zgromadzeni padali na twarz, oczekując, aż zajmie swe miejsce; nikt nigdy nie mógł usiąść, zanim monarcha wpierw tego nie uczyni. Gdy już wszyscy powstali, rozpoczynano grę na instrumentach, a w rytm muzyki wkraczały tancerki z przysłoniętymi twarzami, odziane w piękne przezroczyste szaty. Często trzymały też w dłoniach niewielkie zillisy. Mawiano bowiem, że kobieta, która nie potrafi zagrać na takowym instrumencie, nie jest prawdziwą tancerką. Orkiestra oraz tańczące niewolnice nie mogły przerwać występu, mógł uczynić to jedynie padyszach. Czasami zdarzało się, że władca zasnął, lecz mimo to zabawa musiała trwać dalej. Podczas tańców sułtanowie często obdarowywali swe wybranki fioletowymi chustami, oznaczającymi zaproszenie do jego alkierza. Dzisiejszy turecki taniec brzucha, zwany inaczej Göbek Dansı prawie niczym nie różni się od tego dawniejszego, są jednak pewne różnice:

✦ Brak konieczności grania na zillisach. Zamiast nich występ urozmaica się na przykład woalem.

✦ Brak przymusu zasłaniania twarzy, choć niektóre tancerki jeszcze stosują się do tej reguły.

W innych krajach położonych na Bliskim Wschodzie taniec brzucha również był bardzo znany. Swój początek miał w Starożytnym Egipcie, gdzie był uznawany za święty i tańczono go ku czci Bogini Izydy przy rodzącej kobiecie. Później, gdy Arabowie podbili Egipt, taniec stracił swoje święte znaczenie i tańczono go podczas różnych zabaw oraz uczt. Styl turecki jest bardzo odmienny, gdyż charakteryzuje się dużo większą ruchliwością, częstszym przemieszczaniem się, naciskiem wywieranym na dolne partie mięśni brzucha oraz płynniejszym ruchem dłoni. Mawia się też, że to właśnie tureckie tancerki stworzyły figurę zwaną camel — falą brzucha. Niektóre kraje potępiają taniec brzucha i uznają go za niezgodny z prawem szariatu. Dawniej kobiety występowały przed kobietami, a mężczyźni przed mężczyznami, wyjątkiem był jedynie sułtan. W dzisiejszych czasach taniec ten znacznie się zmienił, powstały nowe style na przykład znacznie odbiegający od dawnych norm shaabi, czy też tribal, albo american cabaret style. Możemy również ujrzeć go w niektórych teledyskach:

Innymi zabawami w Topkapı była tak zwana zabawa ze szmaragdową kulą. Polegała ona na tym, że nad baldachimem wieszano kulę, której niewolnice musiały dosięgnąć. Często, gdy usiłowały tego dokonać, ich skąpy strój unosił się, a one eksponowały przed władcą swoje nagie ciało. Czasem organizowano też sztuki teatralne, najczęściej przedstawiające zakupy na targowisku.