Το τελος της μάχης

Κεφάλαιο 25

Για κάποια ώρα δεν λέμε τίποτα εγώ κοιτάω εκείνον και εκείνος χαζεύει την μπέμπα που κοιμάται και που και που κοιτάει και μένα και μου χαμογελάει.
-είναι πολύ ήρεμη "λέει τελικά
-Ται έχει ούτε 5 ώρες που γεννήθηκε" του λέω και γελάω και εκείνος με κοιτάει
-Ναι και? Ακούς τι γίνεται απο κλάματα? Λες και τα σφάζουν κάνουν "λέει
-και πάλι δεν παίζει ρόλο αυτο, αργότερα μπορεί να μην είναι έτσι" απαντάω
-εγώ πιστεύω ότι θα είναι άγγελος όπως τώρα" απατάει και την φιλάει στο κεφαλάκι της και μετά με κοιτάει με τρόμο" κάνει να την φιλαμε? Δεν το σκέφτηκα χίλια συγνώμη "λέει τρομοκρατημένος και εγω γελάω
-κανονικά όχι νομίζω αλλά δεν νομίζω να πάθει κάτι. Ένα φιλάκι ήταν στο κάτω κάτω" απαντάω
-μήπως να ρωτήσω την γιατρό?" λέει
-Τάιλερ ηρέμησε έλεος δεν θα πάθει κάτι "απαντάω και εκείνη την ώρα ανοίγει τα μάτια της και αρχίζει να κλαίει..

Ο Τάιλερ σαν να τον χτύπησε ηλεκτρονικό ρεύμα σηκώθηκε αμέσως και ήρθε δίπλα μου να μου την δώσει.
-ορκιζομαι δεν έκανα κάτι που να την πόνεσε" λέει
-το ξέρω απλά πεινάει λογικά, "απαντάω και εκείνος χαλαρώνει αμέσως
-αα οκ τρόμαξα λίγο να πω την αλήθεια! Λέει και εγω βγάζω την μπλούζα μου για να την ταισω. Ο Τάιλερ κοιτάει αλλού και μετά όση ώρα την τάιζα κοιτούσε έξω από το παράθυρο.. Το ήξερα ότι ένιωθε περίεργα και ίσως από την μία να τον καταλάβαινα κιόλας, αλλά πιστεύω ότι αν ήξερε ότι το παιδί ήταν δικό του θα ήταν εδώ δίπλα μου και θα ήταν οκ!!

Ξαφνικά μπουκάρει μέσα η Μυριαμ φορτσατη και νευριασμενη και άρχισε να ουρλιάζει
-που θα μου πει εμένα ο μαλακας ότι είμαστε άξιοι της μοίρας μας, και ότι θέλουμε και θα παθαίνουμε και ότι τωρα που δεν θα είναι εκείνος εσύ δεν αξίζεις τίποτα, δηλαδή πόσο μαλακας είναι, ααα επίσης του είπα να στείλει και τα πράγμα σου"λεει με μια ανάσα χωρίς να έχει δει καν αν είναι κάποιο άλλο άτομο μέσα στο δωμάτιο και ένιωθα ότι αν έλεγε μια κουβέντα ακόμα θα την σκότωνα!
-Τι κάνει το μωράκι μας? Λέει με ένα χαζό χαμόγελο και εγω κοιτάω τον Ταιλερ πίσω της και γυρνάει και εκείνη και τον βλέπει και μετά κοιτάει εμένα καταλαβαινοντας τ είχε γίνει!
-Μυριαμ τι λες? Πως μπαίνεις ετσξ μέσα τ μωρό θέλει ηρεμία "λέει ο Τάιλερ
-Νόμιζα ήταν μονη της μωρέ" απαντάει εκείνη και κάθεται στην πολυθρόνα.
-Τι είναι αυτά που έλεγες πριν "ρωτάει ξανά
-Τίποτα" απαντάει εκείνη και κοιτάει εμένα!
-Τίποτα Τάιλερ απλά ο Μάρκος έφυγε γιατί νευρίασε, του είπα για λίγο καιρό θελω να μείνω εδώ που θα έχω βοήθεια και σηκώθηκε και έφυγε "λέω νευριασμενη.
-ωραία και το πρόβλημα που είναι!? Λέει και ένα χαμόγελο
-Τάιλερ! Του λέω με νεύρα
-Καλά σόρρυ αλλά εγώ πιστεύω καλύτερα τζάμπα χώρο έπιανε και δεν έκανε και τίποτα. τόσο άχρηστος που και στην γέννηση της κόρης του σαν σωστός πατέρας δεν ήταν "λέει και κοιτάει έξω από το παράθυρο πάλι και η Μυριαμ με κοιτάει και σηκώνεται από την θέση της. Έρχεται προς το μέρος μου με αγκαλιάζει και κοιτάει την μικρή που τωρα πλέον κοιμάται.
-Συγνώμη αλλά πρέπει να γίνει, είναι βάσανο και για τους δύο σας" μου λέει και πριν προλάβω να πω το οτιδήποτε ανοίγει το στόμα της
-Τάιλερ δεν είναι ο Μάρκος ο πατέρας της μικρής εσύ είσαι!"λέει και εγω εχω αδειάσει από μέσα μου ενώ εκείνος στην αρχή δεν κάνει τίποτα και μετά γυρνάει και θολά ματιά και με κοιτάει
-Τι είπες?" ρωτάει και έρχεται προς το μέρος μας

Συνεχίζεται....!!!!