BRAT - Short Story ( FINISHED )

Chapter Five

"Tumahimik ka! Baka mamaya masipa kita jan. Hindi ko boyfriend yun at lalong hindi ako mahal nun. Siya ang pinaka walang modong lalaki sa mundo. Walang puso at mang gagamit." galit kong sabi nang biglang may nagsalita sa likod namin.

"Ano bang ginawa ko sa yo at galit na galit ka sa akin.?" Tumingala ako sa nagsalita. Seryoso ang itsura niya.

Tumayo si Jay at nagpa alam.

 " Alis na ako. Ayusin niyo LQ niyo ha??" sabi niya at lumayo, kinindatan pa ako at nag thumbs up. Bakit niya ako iniwan, lokong bata yun. Hinarap ko si jairus.

"Akala moh ba hindi ko alam na blinack mail niyo si daddy para makipagmerge kami sa company niyo. Tapos ngayon may gana ka pang magpakita sa akin. Shame on you man!!" tumayo ako at iniwan siya. Pero hindi ako nakalayo ng may humila sa kamay ko, ang higpit ng pagkahawak.

"Anoh bah, don't you ever touch me.!" pinilit kong alisin ang kamay ko pero parang nabakal ang kamay niya.

"You'll regret it if you'll not talk with me right now.!." seryoso niyang sabi.

"I just need fifteen minutes to settle things with you. Look! I'm here to offer you help."

"Offer me help!??? Damn your f*cking face.!" pinipilit ko paring alisin ang kamay ko pero ayaw talagang bitiwan. Kagatin ko kaya.

"Alright, then I'll let you go but don't blame me pag pinalabas namin sa media ang mga yun. Now you have to choose, marry me or . . ?"

"What????? Marry you???? Are you out of your mind??" bulalas ko.

Grabe hindi ako makapaniwala, nakikinig ba siya sa sinasabi niya.

"Maybe, but that wont change the situation, you will marry me and walang merging na magaganap pero kung hindi ka papayag sa marriage proposal ko then you know what will happen next." nakangisi niyang sabi.

Nanlumo ako, do I have any choice.? Naramdaman kong lumuwang yung pagkahawak niya sa kamay ko kaya hinila ko. Gusto kong magwala dito pero hindi ko magawa, para akong nakatali at hindi makahakbang.

"I need your answer now?" he demanded. Gusto kong umiyak pero hindi sa harapan niya. Tumingin ako sa kanya.

"Why are you doing this?!!!" bulyaw ko.

"I'll tell you the reason but not this time, maybe in the near future."

"I hate you.!!"sigaw ko at tumakbo palayo.

Bakit sa akin nangyayari ang mga bagay na ganito. Naiiyak ako pero walang luhang lumalabas sa mata ko. Gusto ko munang mag-isip ng tama, paano ko ba toh haharapin. Hindi ko alam na nilibot ko na pala ang kabuuan ng park. Pagod ako sa katatakbo kaya umupo muna ako sa damuhan. Hindi ko alam kung anong iisipin ko, sarili ko, pamilya ko, kumpanya namin. Ano bah talaga. Matagal na akong naka upo sa damuhan, may plano ako. Bahala na kung anong patutunguhan nito. Tutal wala rin lang naman akong magawa, napangiti ako, mapait na ngiti. When will I'll accept the fact that I will always be a loser.? Pumunta ako sa parking lot para umuwi na pero may nag hihintay sa akin dun. Tinignan ko lang siya ng matalim.

"What? Is it a yes?" tanong nito. Ang kapal talaga, bakit nandito pa yan. guard alisin nga sa harapan ko ang pesteng nilalang na yan.

"As if I have a choice." pumunta ako sa motor ko at pina start. Linampasan ko lang siya.

"Thank you Alia, you will never regret your decision, I promise you." Nginitian niya ako. Hindi na ako naki pag talo. Ayoko ng magsalita, pagod na ako.

=============================================================================

JAIRUS'S POV

Ang saya ko dahil napapayag ko si Alia. Alam kong may plano naman yun pero ang mahalaga pumayag siya. Kailangan kong paghandaan ang resbak niya. Pumunta muna ako sa opisina.

"Good afternoon sir." bati ng secretary ni daddy. Pumasok ako sa office niya.

"Pumayag na siya dad, ang problema na lang natin ay kung paano natin ipapaliwanag kila tito kung sinong nagpasimuno nito." sabi ko.

"Lumabas na rin yung result ng investigation ng tito moh, siya nga ang may pakana ng lahat, gusto niyang may mapunta sa kanya, so nagdecide ako na ibigay na lang natin sa kanya yung restaurant tutal siya rin lang naman ang namamanage dun." wika ni dad.

"What? Bakit yun pah?" tanong ko, kahit old na yun dahil dun kasi kami nag umpisa kaya parang masakit sa akin na basta na lang ipamigay ni dad sa step brother niya. That was built 23 years ago, wala pa ako sa mundo nung time na iyon.

"We need to, I know it's hard but we need to give him his share, dahil kung hindi natin iibigay ngayon, magpapadagdag na naman yun, hihingin na naman niya ang share niya dito sa kumpanya. So I think we need to give up the restaurant. Or else, itong kumpanya ang pag interasan niya." paliwanag ni dad.

"Ibigay na lang ng ganun ganun lang. I think it's unfair, pero kung wala na tayong ibang choice then let it be." pumayag na rin ako.

Alam ko ang ugali ni tito Roland, hindi nakukuntento sa kung anong binigay ni lolo sa kanya. Buti nga at pinamanahan ng bahay. Tapos ngayon, hinihingi na naman ang share sa kumpanya. Nakakabwisit. Kung tutuusin nga eh wala naman siyang karapatan pero dahil mabait ang pamilya ko pinamanahan pa rin siya. Kaya ayun binigay na sa kanya ang munting restaurant, bahala na siyang magpalago dun.