Evet annem sinir hastası olduğu için üzülüyorduk. Bileklerini kesiyor ablam serap ve ben bi kenara oturup ağlıyorduk. Anneme bişey olacakmı korkusuyla gözlerimizden yanaklarımıza doğru yaşlar süzülüyordu. Kardeşlerim ise ağlamaktan başka bir şey yapmıyodu. Ben sadece korkuyordum . Komşular yetişti ve annemin siniri azaldı.Onun yanına gidip onu sakinleştirdik.
Annemiz hayatımızın anlamıydı. Biz fakirdik zaten annem evlendiğinde sadece bir tane halısı varmş komşudan falan yatacak bir iki battaniye. Babam çalışıyordu ama para 4 kardeşimize yetmiyordu.Bu arada aynı evde 11 kişiydik . Amcamlar ve dedem babaannem. O zamanlar çamaşır makinesi alacak paramız yoktu. Annem 11 kişinin tüm giysilerini elleriyle ovalaya ovalaya yıkıyordu. Annemin sinir krizleri doktara gittikçe azalıyordu. Mutluyduk . Bizim ev sahibimizin oğlu Onur pisliği vardı. oyuncak silahlarla bacaklarımıza ateş ederdi . Tabi bizde ona küfür saydırırdık. Annem eve geldiğimizde bize kızdı. Ayıp böyle laflar söylemek dedi.Yaramaz ablam serap ise her zaman pencerelerden kaçıyordu. 1. kattayız diye . Hep arkadaşlarına kaçar ve annemden izinsiz eve geç gelir. Bir gün gene öyle yaptı ve annem sinirden üzerine oklavayla vurdu.Annem şaşırdı çünkü elinde oklavanın yarısı vardı meğerki oklava kırılmış .
Annem hemen kendini affettirdi. Benim de yeni bir arkadaşım vardı okula gidemeyince bende mahallelerdeki çocuklar ile geçiniyordum . Neyse onun da adı Dilek'ti sonradan onun da götü kalktı ve biz fakiriz diye beni dışladı . Eminim bi gün o zengin olsada paranın da erişemeyeceği şeyleri görür. Artık o mahallede güveneceğim bi tek kuzenlerim yani teyzem ler vardı . Teyzemin adıyla çok dalga geçildi adı Kadındı . Ama benim için o dünyanın en tombik teyzesiydi <3 .
Mutluydum annemin sinir krizleri bitti herkesle beraber yaşıyodum sonunda normal bi ailem vardı ama her ailede olduğu gibi gene sorunumuz para ydı . Param olsun isterdim ama mutluluk kadar değil..
