Every Good Girl Needs A Bad Boy

23: "Famous"

Ω σιτ , άσε καλύτερα δεν θέλω να ξελαμπικαρω...

Καλά, δική σου απόφαση, εγώ να βοηθήσω ήθελα.

Είχε βραδιάσει πια και εγώ έπρεπε να κοιμηθώ γιατί αύριο έχω κολαστήριο. Ε.. σχολείο ήθελα να πω, καταλαβαίνετε...

(...)

Χτύπησε το ξυπνητήρι και το πέταξα κατω για να σκάσει. Το 28292639292ο ξυπνητήρι που χαλάω συνολικά. Ναι , δεν είμαι και πολύ πρωινός τύπος...

Πήγα στο μπάνιο και μετά αποφάσισα να φορέσω ένα απλό μπλε τζιν με ένα μαύρο φαρδύ φούτερ. Τζιζους κραιστ! δεν μου πάει τίποτα από τα δύο.... Πρωτοτύπησα πάλι...

Έπιασα τα μαλλιά μου έναν ατημέλητο κότσο και φόρεσα τα μαύρα αθλητικά παπούτσια μου. Κοιταχτηκα στον καθρέφτη και για μια ακόμη φορά έμοιαζα με ζόμπι. Ου τέλεια, δεν με νοιάζει καν.

Πήγα να φύγω αλλά το ξανασκέφτηκα. Θα είναι εκεί και ο Κώστας...

Έτσι κι αλλιώς η ώρα ήταν 7:30 οπότε είχα πολύ χρόνο μέχρι να φύγω. Άρπαξα ένα κρουασάν από τη κουζίνα και γύρισα στο δωμάτιο. Άνοιξα πάλι την ντουλάπα και
ξέθαψα από μέσα ένα μαύρο , ψηλόμεσο , σκισμένο τζιν. Ούτε που θυμόμουν πως υπήρχε αυτό...
Το έβαλα και φόρεσα από πάνω ένα κόκκινο κοντό μπλουζάκι, μαζί με τα Βανς μου. Άφησα τα μαλλιά μου κάτω και πρόσθεσα μια στρώση λιπ γκλος στα χείλη μου. Ψέκασα λίγη κολόνια και βουαλα!

Κοίταξα πάλι τον καθρέφτη και αυτή τη φορά μου φάνηκα καλύτερη. Τελικά δεν ήταν τόσο δύσκολο... Η ώρα είχε πάει 7:45 οπότε ξεκίνησα για το σχολείο.

" πωπωω τι ομορφιές είναι αυτές? "
Είπε και σφύριξε σαν κανένας λιγούρης. Αδερφός να σου τύχει...

Γέλασα και έφυγα.

Μπήκα μέσα και όπως το φαντάστηκα άρχισαν για άλλη μια φορά οι ψίθυροι.

Προχωρούσα με κατεβασμένο το κεφάλι και ένιωθα όλα τα βλέμματα πάνω μου.

Κοίταξα λίγο το βιβλίο των αρχαίων που κρατούσα στο χέρι μου κι εκείνη τη στιγμή συγκρούστηκα με κάτι. Σήκωσα το κεφάλι μου και είδα ένα  "Famous" κορίτσι. Προετοιμάστηκα για το κράξιμο που θα μου έριχνε αλλά εκείνη δεν έκανε τίποτα.
"συγγνώμη, εγώ... Δεν το ήθελα..."
"Δεν πειράζει, ωραίο τζιν!"

Είπε και μου χαμογέλασε φιλικά.
Γουατ? Μου μιλάει άνθρωπος?

"Ε...ευχαριστώ... "
Χαμογέλασα κι εγώ.

" Είμαι η Έλλη, αυτή είναι η Στέλλα και αυτή η Τζένη, εσύ είσαι η Δανάη?"
"εμ.. με λένε Δάφνη... "
"Ωραία , θέλεις να κάτσεις μαζί μας στο μεσημεριανό?"
"βασικά..."
"Φέρε και την φίλη σου μαζί αν θες. "
"Οκευ τότε θα τα πούμε μετά , μπάι"