EKSİK SEVDA

AŞK İLE!

Geldin hale, döndüm sevmeye! Bir bendim sanki arzda aşk ile!

Muhabbet kesince ayağını yerden, kul görmezmiş kendini bile!.

Aynıyı, tıpatıp yaşadın senle! Keşke sonu olmasaydı hüsran ile!

Şimdi neyim, ben de bilmem!. Yalnız, terk?! Artık ne dersen de!

Gönlü yıkık olana,hangi sıfat verilse, yakışıyor da elemdir diye!

Zati her biri aynı! Gamla, kasvetle çıkıyor ayrılığının kerevetine!

Tez indim gökten yere, alışamadım da bu yüzden sevilmemeye!

Demek böyle olurmuş aşkın sahtesi de! Ahı içinde tükenmekle!. 

Bakıp da vaziyete gülerim halime!. Böylesi de gelecekmiş acize!

Aslın, için için ağlamak!. Yâr düşünde belli etmem kendime bile!

Neme lazım!. Belki, bundan da çıkarır bir eziyet, hüzünlü gönle!.

Aşktan ağzı yanan kulun, bir daha aklına gelmez sevmesi böyle!.

Zira kolay kapanmıyor yürekte harabı! Aşık,kabul değil sevda ile!

Şimdilerde yaşar gibi yapmayı da öğrendim o zulmün sayesinde!

Nâlân vaziyete handan ola ola hem de!. Ömür,mecburi diye diye!.

Lakin ne anarım ne yakınından geçerim o vefasızın! Aşk, zor diye!