الحلقه الرابعه والعشرون
شرين قلقت وكان هشام لسه نايم على سريره بصت فى الساعه لقتها 6 المغرب قامت صلت وخرجت وقفت فالبلكونه شويه
وكانت ليلى وقفه هى كمان فى بلكونة اوضتها وسرحانه
شرين : عووووووووووو بتفكرى فايه؟؟
ليلى وهى بتضحك : بعد عوووو دى انا اطمنت انك بقيتى كويسه
شرين : الحمد لله تمام ..........مقولتليش بقى بتفكرى فايه وسرحانه كده ليه
ليلى : شرين انا عاوزه اقولك على حاجه مهمه
شرين بقلق : خير
ليلى : شرين هشام بيحبك
شرين بصتلها وهى متنحه وبعدين حاولت تقول اى حاجه :هههههههه مش وقت هزار
ليلى : شرين انا مش بهزر ........انتى مشوفتيش عمل ايه امبارح
شرين : بفضول عمل ايه ؟؟
ليلى : كلنا كنا وقفين مخضوضين عليكى وفجاءه كريم شافك وجرى عشان يلحقك وهشام جرى وراه كان بيعوم بسرعه فظيعه لدرجة انه سبق كريم بكتير .........وبعدين خرج وهو شيلك حاول يفوقك بس انتى كنتى فاقده الوعى خالص وشوفت دموعه صحيح هو كان كله مايه ودموعه مش باينه من المايه بس انا بجد شوفتها ........وبعد كده شالك وجرى بيكى على المستشفى احنا مكناش عرفين نحصله كان خايف عليكى اوى بجد ..........حتى شهد لما رجعنا من المستشفى قالت "هشام بيحب شرين اوى " وقتها انا وكريم بصينا لبعض عشان احنا اللى عرفين اللى بنكو
شرين كانت بتسمع وهى ساكته مش عارفه تقول ايه
ليلى كملت كلمها : انتى عارفه كريم لسه كان بيقولى ان هشام كويس وانا مكنتش مصداقه بس بجد بعد ما كنت بكرهه وشوفته امبارح بقى صعبان عليه اوى .....كريم فعلا كان عنده حق هو جواه انسان كويس بس الظروف اللى حواليه اللى خلته يبان وحش
شرين عشان تغير الموضوع : قولتيلى بقى كريم ..............اخبارك ايه معاه
ليلى : فكرتينى انتى ليه مقولتيش انه جى بدبسينى يعنى
شرين : لاء بس كنت عاوزاكى تعرفيه كويس يمكن تغيرى فكرتك .........هااا بقى غيرتيها
ليلى بابتسامه : هو طيب اوى ومحترم اوى كنت مرتاحه اوى وانا بتكلم معاه
شرين : اوباااااااااا انتى وقعتى يا لولو بقى
ليلى : اسكتى بقى متكسفيش
شرين :هههههههه لا وش كسوف ........... ربنا يسعدك يا حبيبتى كريم فعلا شاب كويس ويستاهل كل خير
ليلى : وانتى كمان فكرى فاللى قولتهولك ........انا دخله اصحى شهد هتنزلى معانا انهارده
شرين : اه انا بقيت كويسه .............هننزل ان شاء الله
ليلى : اوكى
شرين دخلت ملقتشى هشام نايم وفى صوت فالحمام
شرين كانت خايفه لهشام يكون سمع كلامها مع ليلى شويه وخرج هشام
شرين : انت صاحى من امتى ؟
هشام : لسه حالا قومت الحق المغرب .......انتى صليتى
شرين : اه الحمد لله
قام هشام صلى وشرين كانت بتقلب فالتلفزيون
هشام : عامله ايه دلوقتى
شرين: الحمد لله تمام
هشام : انا اسف يا شرين انا السببب لو كنت نزلت معاكى مكنشى كل ده حصل
شرين بابتسامه : حصل خير ........عشان تبطل تغلس عليا
هشام : اوعدك مش هغلس عليكى ولا هزعلك تانى
شرين حاولت تقنع نفسها ان كل كلام ليلى مجرد احساس بالذنب من هشام مش اكتر من كده
هشام : ايه سرحانه فايه ؟
شرين : لا ولا حاجه ايه رايك ننزل معاهم انهارده
هشام : لو انتى كويسه انا معنديش مانع
شرين بابتسامه : اوكى هقوم اكلمهم ونشوف هننزل امتى
كلهم نزلو وانبسطو هشام مكنشى بيسيب شرين وليلى وكريم مع بعض وشهد المجنونه مكنتشى بتلاقى حد يتجنن معاها ويسمع كلامها غير احمد
وعدى اليوم الثالث وكلهم كانو مبسوطين جدا ورجعو بالسلامه وهم زعلانين ان الرحله خلصت بسرعه
.................................................................................
عدى حوالى اسبوعين
كريم اتقدم ليلى واهلها وافقو وكمان مامته وافقت وحبة ليلى جدا
هشام وشرين كان يومهم الروتين العادى بس مكنشى فى مشاكل بينهم وكانو مرتاحين
وجه يوم خطوبة ليلى وكريم كانت خطوبه على الضيق فى بيت ليلى وطبعا هشام وشرين حضرو الخطوبه
وعدى تانى كام اسبوع من غير جديد
وفى يوم جمعه كان شرين وهشام عند مامتها زى العاده
كانو عمالين يتكلمو ويهزرو زى العاده
شرين : اسكتى بقى يا شهد بطنى وجعتنى من الضحك
فؤاد : شهد تسكت ده بقى المستحيل
شهد بدلع : بقى كده يابابتى يا حبيبى ...........طب فى حد عشل كده وزى القمر وبيضحك غيرى
فؤاد : هههههههه ياسلام على التواضع
شهد : من تواضع لله رافعه
شريفه: ربنا يخليكو لبعض.............ويحميكو يا بناتى
هشام : كده يا ماما بناتك بس
شريفه : لا طبعا يا هشام ده انت الغالى ربنا العالم انا بحبك قد ايه
فؤاد : فعلا يا هشام انت بقيت راجلنا وهتبقى راجل البيت بعدى
هشام : ربنا يديك طولة العمر ويخليك لينا
هشام وهو بيبص لشرين : ياله بقى يا شرين عشان الشغل الصبح
شرين : ماشى
وقامو عشان يروحو وهو ماشى وبيسلم على فؤاد
فؤاد: هشام انا بحبك بجد وبعتبرك ابنى خالى بالك من شرين وشهد ومامتهم من بعدى
هشام : متقولشى كده يابابا ربنا يخليك ليهم وليا
وحضنه اوى
روح وكل واحد دخل اوضته عشان ينامو وحوالى الساعه 3 الفجر شرين لقت تليفونها بيرن
شرين جرت على اوضت هشام وهى بتعيط : هشام ...............يا هشام الحقنى
