Ben Ece Kraliçe. 17 yaşındayım. Ailem öldüğü için yurtdışındaki halamlarda kalmak zorundaydım. Sarıya yakın saçlarım ve mavi gözlerim var. Çok çirkinim. Bu yüzden çok dışarı çıkmam.
Ailem onları çok özleyecektim. Ağlayarak yataktan kalktım. Güçlü olmalıydım. Stay Strong Ece! Bunu onlar için yapmalıydım.
Bileğimdeki kesikleri kapatacak şekilde giydindim. Kumral saçlarımı açık bıraktım. Halamlarla onbeş yıldır görüşmüyorduk. Yani kuzenimi tanımıyordum. Şansa bakınki onlarda evde kalmazmış. Yalnız gidecektim okula.
"Hala ben gidiyorum." dedim kapıdan çıkmadan önce. Beni yazdırmaya giderken yolu öğrenmiştim yakındı.
Yeni okuluma adımımı attığımda heyecanlıydım. Biraz sonra bir kızı dövdüklerini gördüm. Daha gelir gelmez olaya karışacaktım galiba çünkü ben iyi kızdım.
"Ne yaptığını sanıyorsun?!!!"
Vay canına! Bu çocukta neydi böyle? Taş!!! Yine de bu taş çocuk bir kıza el kaldırıyordu.
"Ne diyorsun yeni kız?" diye sorduğunda taş, kahverengi gözlü, ultra ultra yakışıklı bu çocuk az önce türkçe konuştuğumu anladım.
"Onu rahat bırak!"
Çocuk kızı bıraktı ve bana doğru ilerledi. Arkada arkadaşları da vardı ama onlar sadece izliyorlardı. Gözleri dudaklarımdaydı.
"Dudakların güzelmiş. Acaba tadı da mı öyle?"
+3 voteda yb gelicek. Bu ilk hikayem yorum yaparsanız çok perfect olur fbckjgdfhgkl
