ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 23

Η Έμιλυ δεν μίλησε, αλλά βγήκε  απ' το δωμάτιο σοβαρή και προβληματισμένη. Η αλλαγή της είναι υπέροχη ,αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να την εμπιστευτώ.. Απλά ελπιζω σε μια καλύτερη σχεση  μητέρας-κόρης. Και ευτυχώς θα φύγει από το σπίτι ο Τζέρεμι, έτσι θα απομακρυνθούμε  αρκετα και θα του φύγουν οι χαζές σκέψεις και οι δικές μου επίσης...

  

                                         ~~~~~~~

 Το επόμενο βράδυ ο Ρότζερ και η Έμιλυ περπατούσαν στον δασάκι πίσω στο σπίτι, ώσπου έφτασαν στον κήπο. Ήταν μια δροσερή νύχτα και η κοπέλα τύλιξε την εσάρπα πάνω στους ώμους της. Ο Ρότζερ πέρασε το χέρι του στη μέση της και την έτριψε ελαφρά.

-"Κρυώνεις;" Την ρώτησε στοργικά, με απαλή φωνή.

-"Ναι, μάλλον επρεπε να  βάλω κάτι πιο μακρύ και ζεστό."  Του γέλασε και στήριξε το κεφάλι της στον ώμο του. 

-"Μ'αρέσει αυτός ο καιρός. Ούτε ζέστη ούτε κρύο." Κοίταξε τον ουρανό και αναστέναξε. "Τι όμορφα που είναι τα αστέρια τη νυχτα. Και σήμερα έχει πανσέληνο!" Είπε εκστασιασμένος.

Η Έμιλυ κοίταξε για λίγο συνεπαρμένη και μετά ξαναέβαλε το κεφάλι της στον ώμο του Ρότζερ. "Ναι είναι πολύ όμορφα! Συνηθίζαμε να κοιτάμε τ΄αστέρια με τον πατέρα μου. Προσπαθούσε να μου μάθει τους αστερισμούς, αλλά δεν καταλάβαινα." Χαμογέλασε θλιμμένα , μ' έναν αργόσυρτο αναστεναγμό ν' ' ακολουθεί.

Ο Ρότζερ κατάλαβε την στεναχώρια της γυναίκας του, πάντα το έκανε. "Σου λείπει έτσι;" Ένιωσε το κεφάλι της να κουνιέται και κατάλαβε ότι του έγνεψε 'ναι'. "Έχεις τη μητέρα σου, αυτό να σκέφτεσαι."

-"Ναι,, μου δίνει λίγη  παρηγοριά... Αλλά μεθαύριο θα φυγει.. Με ποιον θα μιλάω;" 

-"Θα της βρούμε ένα σπίτι εδώ κοντα για να την επισκέπτεσαι." Έσκυψε και την φίλησε στο μέτωπο στοργικά. 

-"Ναι,, είσαι πολύ καλος. Σου ειμαι υπόχρεη για πολλά πράγματα" Σταμάτησαν λίγο πριν μπούνε στο σπίτι και κοιτάχτηκαν στα μάτια τρυφερά.

Ο Ροτζερ την έπιασε απ' τους ώμους με αγάπη. "Μου αρκεί η αγάπη και η υποστήριξή σου." Της είπε και την φίλησε απαλά στα χείλη.

-"Θα τα έχεις, πάντα!" Η Έμιλυ δεν τον ποθούσε ,αλλά της έβγαζε αγάπη,στοργή, συντροφικότητα και ασφάλεια. Του χρωστάω μεγάλη ευγνωμοσύνη! Μου βγάζει τον καλό μου εαυτό, με έσωσε από την χρεωκοπία και έχουμε μια σχέση αγάπης και κατανόησης.. Μπορεί να λείπει ο έρωτας από το μέρος μου, μα δεν έχει και πολύ σημασία...