"..........."
"ဘာလဲ ဒီေလာက္ေတာင္ေပ်ာ္ေနတာ၊ ဆယ္ဟြန္းနဲ႔အဆင္ေျပလာလုိ႔လား"
".........."
"Wow .....တကယ္ႀကီးလား၊ ဝမ္းသာတယ္ သားႀကီးရာ"
ring...ring....
"ဘာ.......ငါအခုလာခဲ့မယ္"
"ခ်န္းေညာလ္ ငါ့ဦးေလး ေဆး႐ုံတက္ရလုိ႔တဲ့ အာ့ငါသြားလုိက္ဦးမယ္"
"ရတယ္...သြား...သြား...ဒါေတြက ထားခဲ့လုိက္ ငါလုပ္လုိက္မယ္"
"Omm....ေက်းဇူးပါကြာ"
Xing သူ႔အလုပ္ေတြကုိ ခ်န္းေယာလ္နဲ႔ထားခဲ့ကာ ေဆး႐ုံကုိ အေျပးသြားမိသည္။ တြယ္တာစရာမ႐ွိတဲ့သူ႔ဘဝမွာ ဦးေလးက တစ္ခုတည္းေသာ တြယ္တာရာပဲေလ။
"ဆရာမ_______ လူနာ ဘယ္အခန္းမွာလဲမသိဘူး"
"ဟုတ္ အခန္းနံပါတ္ _____ မွာပါ"
"ေဒါက္....ေဒါက္"
"အ"
ကုိယ္ကအဝင္ သူကအထြက္နဲ႔ ဝင္တုိက္မိတာနာတာ....
"ဘယ္လုိျဖစ္ေနတာလဲ၊ လူနာခန္းထဲကုိ ေျဖးေျဖးသာသာ ဝင္ပါလား"
"........"
Yixing ဘာမွေတာင္ ျပန္ေျပာခ်ိန္မရလုိက္ သူ႔အားေဟာက္သြားကာ အခန္းျပင္သုိ႔ထြက္သြားေသာ ျဖဴ စုတ္စုတ္နဲ႔ ဆရာဝန္.....
သူကပဲ ေဟာက္ရတယ္႐ွိေသးတယ္၊ အဲ့လုိအေပါက္ဆုိးလုိ႔ ပုလုံးေနတာေနမွာ.....
သူ႔အား ေဟာက္သြားေသာ ဆရာဝန္အား ေမတၱာပုိ႔ပီးသကာလ အခန္းထဲဝင္လာေတာ့.....
"Samchon ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲဗ်ာ"
"ေျဖးေျဖးလာပါ Yixing ရယ္၊ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ဒီလုိပါပဲ လူႀကီးဆုိေတာ့၊ စိတ္ပူမေနပါနဲ႔"
"မပူလုိ႔ရမလားဗ် ကြၽန္ေတာ့္မွာ Samchon တစ္ေယာက္ထဲ႐ွိေတာ့တာကုိ၊ Pa တုိ႔ Ma တုိ႔လုိ ကြၽန္ေတာ့္ကုိထားခဲ့ရင္....."
"သားရယ္...Samchon က သားနဲ႔အၾကာႀကီးအတူေနမွာ"
"ဒါနဲ႔ ခုနက ဆရာဝန္က အလုပ္သင္လား၊ လူကုိ ေအာ္ေငါက္သြားလုိက္တာ"
YOU ARE READING
Don't Say Sorry
Fanfictionမေတာင္းပန္ပါနဲ႔ ခင္မ်ားဘာမွမမွားခဲ့တာမုိ႔...... ဘာျဖစ္ျဖစ္နားလည္ေပးႏုိင္တာမုိ႔....... ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ေနာက္ဆုံးထြက္သက္ထိ ခင္းမ်ားတစ္ေယာက္တည္းခ်စ္သြားမွာမုိ႔......... ခင္မ်ားကုိအားလုံးခြင့္လႊတ္ထားတာမုိ႔ ....... Don't say sorry #...
Don't say sorry-11
Start from the beginning
