Roy lag nu al 2 uur op zijn bed te piekeren over wat hij zou gaan doen in zijn nieuwe huis. Er werd op de deur geklopt en Roy's moeder kwam binnen met een dampende kop soep, ze zette het neer op zijn bed en zij "waarom ga je niet even op zolder kijken mischien vind je wel een schat" Roy's moeder lachte en liep de kamer uit. Roy wist niks anders te doen dus ging hij maar naar de zolder. Toen Roy aangekomen was bij het luik van de zolder duwde hij het luik open en klom er door,Roy stond in een donkere ruimte, hij zocht naar het licht knopje,zijn vingers taste rond in het donker en voelde de houten muur. Na een tijdje had Roy het lichtknopje gevonden en klikte erop, de kamer werd nu een beetje lichter waardoor Roy de meubels en kratten kon zien maar zijn ogen merkte meteen het velle licht uit een kastje op. Het kastje stond in een hoek met een foto van een oude dame er op de dame had zwart haar en een enge grote glimlach op haar gezicht, Roy trok zich niks van de foto aan en liep naar het kastje hij probeerde het laatje open te krijgen maar jammer genoeg zat hij op slot,Roy dacht diep na en dacht " er moet een sleutel zijn,maar waar"Roy begon te zoeken. de minuten vlogen voorbij maar Roy vond niks,opeens zag hij de foto van de dame en draaide hem om en daar achter de foto zat de sleutel vast geplakt met plakband en er zat een briefje bij. Roy pakte de sleutel en vouwde het briefje open,de tekst was met rooie inkt geschreven er stond:
beste jonathan,
maak het kastje niet open en blijf er bij weg ik heb mijn leven verprutst aan mijn nieuwschierigheid.
liefs kate
Roy gooide het briefje weg en deed de sleutel in het kastje voor dat hij de sleutel omdraaide in het slot dacht hij nog even bij zich zelf "zal ik dit wel doen wat als ik word aangevallen of....."Roy had het kastje al open gemaakt uit zichzelf hij zag er een flesje in liggen en pakte het er uit,hij maakte het flesje open en binnen een paar seconden was de kamer gevuld met een rode gloed.Roy keek achter zich en zag de vrouw die op de foto stond,Roy gooide een stoel in haar richting maar die veranderde in een zwarte wolk van vliegen en vloog weg,Roy schreeuwde het uit van pijn toen het voelde alsof zijn mond hoeken hard omhoog werden getrokken en vast bleven haken de vrouw riep "nu jij mijn kind nu is het jouw beurt" het laaste wat Roy zag was de vrouw die in een wolk van stof weg vloog. Nu op het kastje staat een foto van een jongen met een enge glimlach en wij weten wie dat is "ROY".
