Bu kitap, Kötü Kızlar Kulübü serisinin ikinci kitabıdır. Maalesef ki ilki okunmadan anlaşılmamaktadır.
Tüm hakları saklıdır. Çalıntı ve kopyalanma durumlarında yasal işlem başlatılacaktır.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kumru Yüce
"Üzerime ne giyersem giyeyim, yine de bu sınırlı dünya hayatının çeşitli acılarını çekeceğim!"
Mağrur bakışlarla arkamdaki adama baktım. O an dünyanın bütün acılarını yüreğimde hissediyor ve onun bunu bilmesini istiyordum.
"Dünya bana ne veriyor? Hep acılara ve yokluklara katlanmak! İşte benim dünyadan kısmetim bu," diye yakındım. Sırtımı dikleştirip çenemi kaldırdım. Sanki bunları bilmenin verdiği bir cesaret vardı içimde. Devam ettim.
"Böylece hayat, benim için bir yük oluyor. Sanki ölümü özlüyor ve hayattan iğreniyorum!"
Mephisto, karşı çıktı.
"Ama ölüm, yine de iyi bir misafir değildir!"
"Bu kadarı yeterli çocuklar," dedi tiyatro hocası. "
"Mephisto, ölmesini istemeyen bir dost gibi davranmayacaksın. Ölmesini istememenin bir nedeni var. Buraya dikkatini çekerim. Faust, şeytanla anlaşma yapmış bir insan ve sen o şeytansın."
Sahneden inip kendimi elindeki tiyatro metnine dalmış Koray'ın yanına bıraktım. Şeytan'la anlaşma yapmış birine bürünmüş ve ağırlığını üzerimde hissetmiştim. Aslında çok kısa bir zaman önce yeşil gözlü bir şeytanla anlaşma yapmış olduğumdan , bana pek yabancı bir duygu değildi doğrusu.
"Fena değildin," dedi Koray başını elindeki kağıt tomarından kaldırarak. "Bir ara başka bir seylere odaklanmış gibiydin. Peşindeki sürtük ordusu dışında canını sıkan bir şeyler mi var?"
Dudaklarım hafifçe kıvrılsa da sıkıntılarım geri döndüğü için pek mutlu sayılmazdım.
"Anıl'ın son senesi," dedim oturduğum koltuğa daha da gömülerek.
"Bunu Anıl'la konuştunuz mu?"
Başımı olumsuz anlamda salladım.
"Daha değil. İkimiz de konuyu açmaya pek hevesli değiliz," dedim. Telefonum Koray'ın sözünü keserken arayanın Anıl olduğunu gördüm.
"Sevgilinin aradığı o kadar belli ki," dedi. "Şu haline bak yanakların kızardı. Pişik kremi seni."
Koluna sahte bir yumruk atıp salondan dışarı çıktım.
"Alo benim telefonum," dedim.
"Sevgilimi bağlar mısınız?"
"Tabii eğer ismini verirseniz bir bakarım."
"Kumru Cüc-ah pardon Yüce," diye dalga geçti.
Gözlerimi devirdim ama gülümsememi durduramıyordum bir türlü.
"Artık sevgilim olduğuna göre şunu söylemeyi kessen iyi olur," diye takıldım.
"Azaltarak bırakıyorum diyelim," dedi ve devam etti. "Seni bekliyorum."
