Η φύλακας Άγγελος μου

Κεφάλαιο 30

Αγγελική: Να σας βοηθήσω με το πακετάρισμα;

Είπα και προσπάθησα να χαμογελάσω, αν και μου ερχόταν να κλάψω.

Μητέρα: Ναι μας έχουν μείνει κάτι τελευταία πράγματα για να πάρουμε.

Αφού τους βοήθησα να μαζέψουν και τα τελευταία πράγματα. Με πήρε τηλέφωνο ο Σταύρος για να με πάει σπίτι.
Τους αποχαιρέτησα και έφυγα. Με το που φτάσαμε στο σπίτι μου, χωρίς να πω τίποτα πήγα κατευθείαν στο δωμάτιο μου και κλείδωσα την πόρτα.

Δεν μπορώ να το πιστέψω πως φεύγει αύριο! Έπρεπε να μου το είχε πει νωρίτερα.
Είχα σκεφτεί τόσα πράγματα για τις διακοπές....
Ήθελα πολύ να περάσω τα Χριστούγεννα  μαζί του!

Τα μάτια μου άρχισαν να υγρένουν και νιώθω τόσο απαίσια. Πάλι θα είμαι μόνη μου...

Seo Jun pov.

Όταν έφυγε η Αγγελική πήγα στο δωμάτιο μου και βγήκα στο μπαλκόνι να κοιτάξω τα αστέρια.

<Δεν θέλω στ'αλήθεια να πάω στην Κορέα...
Θέλω να μείνω εδώ.... και να περάσω τα Χριστούγεννα μαζί της. Μακάρι να υπήρχε ένας τρόπος να είμαστε μαζί> σκεφτόμουν και ξαφνικά είδα ένα αστέρι να πέφτει.

Seo: Σε παρακαλώ αστέρι, μπορείς να βρεις ένα τρόπο για να είμαι μαζί με την Αγγελική τα Χριστούγεννα;.... Σε παρακαλώ... Δεν θέλω να είναι μόνη της.... Δεν θέλω να την αφήσω!

Είπα φωναχτά και ύστερα μπήκε η μητέρα μου στο δωμάτιο.

Μητέρα: Seo είπες κάτι;

Seo: Όχι τίποτα!

Μητέρα: Μου φάνηκε σαν να μιλούσες.... Τέλος πάντων, πήγαινε να κοιμηθείς γιατί αύριο θα ξυπνήσουμε νωρίς.

Seo: Εντάξει!

Είπα και ξάπλωσα.
Ελπίζω τα αστέρια να πραγματοποιήσουν την ευχή μου. Εκείνα είναι η μόνη ελπίδα που έχω.

Το επόμενο πρωί.

Βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο και περιμένουμε την ώρα που θα φύγουμε. Εκτός από τους γονείς μου, είναι και η Αγγελική με την Άννα και την Αναστασία εδώ. Όλοι συζητάμε μεταξύ μας εκτός από την Αγγελική. Έχει σκύψει το κεφάλι της και κοιτάει λυπημένα το πάτωμα. Δεν μπορώ να την βλέπω έτσι. Καλύτερα να της πω κάτι. Μην φύγω έτσι...

Seo: Έχεις ξανά έρθει στο αεροδρόμιο;

Αγγελική: Όχι.

Seo: Θέλεις να κάνουμε μία βόλτα, να κοιτάξουμε το μέρος;