All Of The Stars

1. Bölüm.

Ne kadar güzel güldüğünü biliyor musun Hermione? Sen her güldüğünde sana defalarca aşık oluyorum, farkında mısın? Gülümsemene aşık olsam bile üzülüyorum. Güldüğün kişi ben değilim, Weasley. Ağladığın zamanlar kalbim acıyor ama bir şey yapamıyorum. Seni cidden seviyorum Hermione. Tek istediğim, seninde bir gün beni sevmen.

İksir dersinin ortalarındayız bir kaç kız kıkırdayıp bana bakıyor ve içlerinden biri onunla baloya gitmemi istiyor. Göz ucuyla bile bakmıyorsun bana. Bu kadar mı ilgilenmiyorsun benimle? Kızı reddediyorum. Üzülüyor ama umursamıyorum, senden başka kimse umrumda değil zaten.

Şuan da sana bakıyorum, sen Weasley'ye ve o da adını bilmediğim bir Ravenclaw kızına. Ne saçmalık! Senin beni sevmeni istiyorum Hermione ama eğer onunla mutlu olacaksan karışmam. Ama Tanrı Aşkına seninle ilgilenmiyor?!

Belki teyzem yüzünden, belki babam, belki de Voldemort yüzünden sevmiyorsun beni. Ya da hiçbir neden yokken hoşlanmıyorsun sadece. Eskiden kötüydüm belki ama şuan iyi biriyim Hermione. Lütfen sev beni.

"Yani sen Hermione'den hoşlanıyorsun öyle mi?"

"N-ne saçmalıyorsun?"

"Hadi ama Draco bakışlarından anlaşılıyor!"

"Saçmalıyorsun Potter öyle bir şey yok."

"Öyleyse neden kızarıyorsun?"

"Ah kes sesini! Bundan kimseye bahsetme!"

"Bindin kimsiyi bihsitmi! ( kslakskdlfskslg) Tamam be söylemem."

"İyi."

"Ee anlat hadi?"

"Neden sana anlatayım ki?"

"Çünkü anlatmazsan gidip Hermione'ye onu sev-"

"Tanrı Aşkına kes sesini!"

"Öyleyse bu akşam Gryffindor Ortak Salonu'na gel?"

"Ne? Saçmalama! Ya biri görürse?"

"Ben hallederim."

"Ah lanet olsun!"

************

Neden buradayım?

Neden buradayım?

Neden buradayım?

Neden buradayım?

Hermione için.

Evet onun için her neyse. Saat gece yarısını çoktan geçti ve ben yaklaşık on dakikadır Gryffindor kulesinin önünde Harry'yi bekliyorum. Bu arada biz zindan da kalırken onların kulede kalması saçmalık! Ah her neyse daha önemli sorunlarım var, mesela birinin beni görüp görmemesi. Tamam aşık olmuş olabilirim ama sonuçta bir Malfoy'um, Potter ile görülürsem neler düşünürler. Zaten niye onunla konuştuğumu da bilmiyorum.

"Hey Draco!"

"Sonunda gelebildin Potter!"

"Üzgünüm, Ron'un uyumasını bekledim, hadi gel içeri."

"Pekala."

"Evet Draco anlat?"

Beni anlatmam için zorlamıyor, sadece anlatırsam rahatlarım diye düşünüyor, farkındayım. Çok fazla arkadaşım olmadığı için -sadece Pansy ve Blaise- birinin bana samimi davranması tuhaf geliyor. Nedendir bilinmez o an ona güveniyor ve anlatmaya başlıyorum.

"Bak Harry, dördüncü sınıftaki baloyu hatırlıyorsun, hani şu kendini kanıtlarken az daha öleceğin yarışmanın olduğu yıl -burada bana kızgınca bakıyor- her neyse işte o baloda tuhaf bir şeyler oldu. Zaten balodan önce onu ben davet etmek istemiştim ama bilirsin ailevi sebepler, Weasley falan ona söyleyemedim. İşte o gece onu görünce cidden aşık olduğumu anladım. Ben Draco Malfoy ilk defa bir kıza karşı böyle şeyler hissediyordum ve o kızda biz muggle-doğumluydu. O gece sen hatırlıyor musun bilmiyorum ama ağladı, ben çok iyi hatırlıyorum. Ağladığında benim canım yandı, yanına gitmek istedim ki gidecektim de. Tam ona yaklaşacakken o kalktı, gözlerini sildi ve sahte bir gülümseme ile oradan ayrıldı. Ne kadar kırılgan olsa da güçlü olduğunu farketmiştim aşık olduğum kızın. Zaten o geceden sonra her günüm onu izleyerek geçti. Sanırım hayatım da en üzüldüğüm an, Bellatrix'in ona işkence yaptığı zamandı. O gün gerçekten ağladım. Şuan ikimizde iyi tarafız, bir engel kalmadı ama o hala Weasley'ye aşık."

"Bak Draco, Hermione ne hissettiği konusunda emin değil, hem Ginny'ye hem de bana bir şeyler anlatıyor. Sadece biraz bekle tamam mı?"

"Tabi ki. Onu sonsuza kadar bekle-"

"Senin burada ne işin var?"

İşte şimdi mahvolmuştum.