Vampir Kız

1.Bölüm

" Anne bir kere de ben yapmak istedim.Bunda sakınca yok ki!"

" Var!"

Gözlerim doldu ve anneme patladım.

" Her zaman böyle yapıyorsunuz ne zaman böyle olsa hep siz yapıyorsunuz.Dışarıda çıkıp dolaşamıyorum benim yaşımdakilerin hepsi okula gidiyor ama ben gidemiyorum.Hastalığa yakalandın diyorsunuz ama koşup oynuyorum.Dışarı çıkarsanız bile peruk takıyorsun halbuki saçlarım çok güzel gözlerimde öyle.Bu boynumdaki kolyeyide her zaman taktırıyorsunuz.Bıktım artık anne bık..."

Suratıma tokat yememle cümlemi tamamlayamamıştım.Dolan gözlerimden şimdide yaşlar iniyordu.Babama göz ucuyla baktığımda başını öne eğmiş öylece duruyordu.

" APTAL ANNEEE!!!"

Der demez direk eve doğru koşmaya başladım.Evin kapısından içeri gidip merdivenlerden çıkıp odama girip kapıyı kilitledim.Kendimi yatağa attım ve ağlamaya başladım.Diğer çocuklardan ne farkım vardı benim.Bende diğer çocuklad gibiydim bi tek saçlarım gri, beyaz ve gözlerim kıpkırmızıydı.Kendimi bildim bilelide boynumda siyah kolyem takılıydı.Annenim dediğine göre bu kolye beni canavarlardan korurmuş.Ağladım hıçkıra hıçkıra ve sonrada gözlerimi kapatıp uyudum.

Uyandığımda bağırışma sesleri geliyordu.Tanımadığım ve tanıklarımın sesleri beni uyandırmıştı.Kapıya doğru gittim ve kulağımı kapıya doğru yasladım tanımadığım bir ses  bağırarak konuşuyordu.

" Sayın Mika çocuğunuza el koymak durumundayız.Biliyorsunuz ki biz siyah kartak organizasyonu olarak sizin gibileri dizginlemek zorundayız.Biliyorsunuz ki sizin türünüzü yaptıklarını insanlar unutmuş değil!!"

Şimdide annemin sesini duyuyordum.

" Bizim türümüzden eskilerin yaptıklarını yeni jenerasyonlardan çıkarmayın ve çocuğumdan beni asla ayıramazsınız anladınız mı asla!!"

Babamın sesini duydum.

" Şimdi anladıysanız çıkın gidin evimizden "

Tanımadığım ses

" Bizi bu şekilde evden kovamazsınız.Çocuğunuz bir melez ve bilihorsunuz ki melezler vampirlerden daha güçlüdür.Onlar S sınıfıdır.Onu bize vermezseniz zorla alırız."

Annem

" Onun gücünü azaltmak için siyah kolye taktım onu korumak için.O zararsız.Şimdi lütfen gidin yoksa zor kullanacağım."

Duyduklarım karşısında dona kalmıştım.Ben neydim? Bir insan değil miyim ben ? Kapının kilidini  açtım.Dışarı çıktım ve annem ile babama baktım.

" Anne babama bu amcalar beni alacaklar  mı? "

Babam hemen beni kucağına aldı.

" Hayır bitanem almayacaklar "

Annem  kızgın bir şekilde

"Şimdi lütfen gidin !"

Adamların ellerinde değişik benzeri silahlar belirdi.

" Üzgünüz ama kızınızı almak zorundayız."

Annem bize baktı ve

" Kaçın hemen ben onları tutuyorum."

Babam var gücüyle kucağındaki benle koşmaya başladı.Merdivenlerden indi ve evin kapısına gelip açtıktan sonra koşmaya başladı.Bahçenin kapısından da çıktıktan sonra caddeye çıktık insanların bir kısmı üzgün bakıyor bir kısmıda kıs kıs gülüyordu.Nedenini anlamadım.En sonunda baraka bir eve geldik ve orada beklemeye başladık.Babama baktım ve