İYİ Kİ VARSIN

38. Bölüm ~ Yoksa.. Evlenme Teklifi mi?..

17. 09. 2018 / 01.30

+ Bugün günlerden ne?
- Pazartesi
+İyi...

Geldik o malum pazartesiye... Heyecan var mı? Bende yok, doğruya doğru... Diziyi izleyecekler için sabır diliyorum. Şahsen benim için saçma bir senaryoya doğru depar atıyor :)

Neyse boşverin zaten şimdi Ethem'i, gelin benim senaryoya. Başlık ne diyor başlık?!!? Yoksa???? Aman Allahım neler oluyor?! 😘

İthaflar;
BerkaayHardal
esma6oz4nur
Sudemylmz1245
gslnnn
Lov_e_ey
asosyalbirey_
sedaberk99

Çok tatlı ve eğlenceli bir bölüm oldu bence. Bölümü merak edenler için fazla uzatmıyorum lafı. Sonunda bana sövgü, övgü her şey serbest yeterki beni haberdar edin 😊

YORUMLARINIZI ve OYLARINIZI bekliyorum 🙏
(Azalma olmuş yine ben söylemeyince yapılmıyor sanırım 😔)

İyi Okumalar 😊

YAVUZ

Bahar bir süredir ses çıkarmadan kollarımda yatıyordu. Bir an uyuyakaldı diye düşündüm ama gözünden akan bir damla yaşın göğsüme düşmesiyle neden sessiz olduğunu anlamıştım. Geçen gün yaptığımız duygusal konuşmayı düşünüyor olmalıydı. Benim de aklıma o ânlar düşerken gözlerimin dolmasına engel olamadım. Ben bu kadını çok seviyordum be.. Kendimden çok.. Yaşamayı onun için seviyordum, nefes alıyorsam onun için.. Daha önce yaşamadığım hislerdi bunlar.

Saçlarından öptüm ve kokusunu içime çektim. Şu hâlde sonsuza kadar durabilirdim sanırım. Hani derler ya ıssız bir adaya düşsen diye; ben bir tek Bahar'ı isterdim. İkimiz birlikte olduktan sonra her bir kara parçası cennettir bana. Başka bir şeye ihtiyacım olmaz ki zaten.. Gözleri bütün acılarımı dindirir. Kokusu sarhoş eder, sesi mutlu... Yüzünü ünlü bir ressamın eseri gibi saatlerce izleyip huzur bulabilirim. Teni.. Teni tenime değerse yangın yeri. Sarılıp uyurken küçük bir çocuk olurum, kaybetmekten korkan. Elleri ellerimdeyken hiç derdim kalmaz. O olsun bir tek yanımda; Bahar olsun ki ben Yavuz olayım.

Şu an aklımdan geçenlerin gerçekliği -Bahar'ın gerçekliği- kendime getirdi beni. Onsuz bir hayat söz konusu olamazdı. İnsan korkuyordu. Korkuyordum. Başımıza ne gelecek belli değildi ki.. Her günümüz ayrı mecaraydı. Benim zaten her an ölümle burun buruna geldiğim bir işim vardı. Bahar da az değildi, hastane yeterince tehdit altındaydı zaten ama Bahar da durmuyor kimsenin gitmediği -gitmeye cesaret edemediği- yerlere gidip sağlık hizmeti vermekte direniyordu. Yani ikimiz de gerek iş gerek özel hayatımızda sık sık ölüme göz kırpıyorduk.

Bu çok korkutucu bir düşünceydi. Onu kaybetme düşüncesi bile inanılmaz derecede acı vericiydi. Ya da ondan önce gitmek bu diyardan.. Kendim için değil yine onun düşündüğümden.. Bensiz nefes alamayacağını iyi biliyordum, kendimden. Bu yüzden şimdi o burada kollarımdayken neden zaman kaybediyordum? Bir an önce adım atmalıydım. Sonsuza kadar benim olacağını kesinleştirmem gerekiyordu. İkimizden birine bir şey olmadan önce.. Bir an önce sevdiğim kadını Karasu yapmam gerekiyordu.