Arda [BxB]

2- Baba

Fotoğraf Buğra karakterine ait.

İlk kendine gelen Arda oldu ve Buğrayı da kolundan çekerek kendine getirdi. Odanın öbür ucundaki tişörtleri alıp üzerlerine geçirdiklerinde, birbirlerinin tişörtlerini giydiklerini farkederek gülümsediler.

Ve bu yüzlerinde solan ikinci gülümseme oldu, beden öğretmenlerinin bağırmasıyla ikisi de yerinden sıçradı "İkiniz de peşime düşün. Derhal!"

Yüzündeki şaşırma ifadesi yerini iğrenmeye bırakmış ve öfkeyle odayı terketmişti. Arda ve Buğra de peşinden, eceline giden kurbanlık edasıyla yürüdü.

"Yapmayalım demiştim." dedi Buğra. "Haklı çıkmak beni yoruyor." Arda başını ona dönüp üzgün bir ifadeyle başını salladı. Sonra dudakları ondan bağımsız bir şekilde yukarı doğru kıvrıldı. "Ama kabul etmelisin zevkliydi."

Buğranın gözleri nasıl bu kadar gerizekalı olabilirsin der gibi hayretle açıldı "Aptal çocuk adam bizi müdürün odasına götürüyor. Ailelerimize haber verilecek, benim ailem beni biliyor. Mustafa amca seni öldürür."

Arda bu gerçeğin yeni farkına varıyor gibi görünüyordu, rengi birden beyaza döndü, neşeli sesi yerini, sessizliğe bıraktı.

Tüm bedeni babasının adını duyması ile baştan aşağı titredi. Buğra onun bu tavrını görünce ona daha fazla kızamayıp elini Ardanın ensesine koydu ve sıkıca sarıldı.

"Arda lütfen sakin ol. Baban bile bizim aşkımızın karşısında duramaz." Arda, Buğranın gözlerine baktı.Gözlerinde bir umut ışığı aradı.

Bulduğu şey korku olsada, istediği ışık soluk bile olsa o gözlerde vardı. "Duramaz değil mi?" dedi Arda ürkek bir çocuk edasıyla.

Bu sefer Buğranın gözlerinde cesaret ateşi yanıyordu. "Duramaz." dedi kararlılıkla. Ve Ardanın elini tutup peşinden sürükledi.

Müdürün odasından içeri girdiklerinde, öğretmen anlatmayı yeni bitirmiş olacak ki müdürün yüzünde de öğretmeninki gibi iğrenme dolu bir ifade vardı.

Adamcağız güçlükle sorusunu sorucak cesareti kendinde topladı "Bunlar doğru mu çocuklar?" dedi adamcağız zar zor yutkunarak. İçten içe yanlış olmasını diliyordu. Çünkü okulu bu iki çocuğun ailesi zengin ediyordu.

Buğra, Arda'nın elini tuttu.
"Evet doğru. Duyduğunuz her şey doğru." Müdür şaşkınlık ve öfkeyle ikisinin ellerinin birbirine kenetlenişine baktı.

"Bu zamana kadar tüm şımarıklıklarınıza göz yumuldu çocuklar ancak bu olay sicilinize işleyecek. Ayrıca velilerinizi de bilgilendirmem gerekiyor. Dışarıda bekleyebilirsiniz."

İkisi de ellerini hiç ayırmadan dışarı çıktı, sanki ellerini ayırdıklarında bir daha hiç birleşemeyecekmiş gibi geliyordu ikisinede. Yürüyüp koridordaki ikili koltuğa attılar kendilerini.

Arda sessizce başına gelecekleri düşünürken Buğra onu dürttü. "Oğlum sen manyak mısın? Arasana Selma ablayı. Seni bir tek o kurtarır bu durumdan. Babanın öğrenmesine engel olmak zorundasın."

Arda bugün Buğranın bu kadar haklı konuşmasına hayret etti. "Evet haklısın. Bekle arıyorum." Elini cebine attığında orada olmadığını farketti. "Allah kahretsin beden dersinden çıktık tabi ki telefonum yanımda değil. Seninkini kullanmam gerek." Buğra sıkıntıyla ensesini kaşıdı "Benimki de aşağıda. Bekle burada hemen alıp geliyorum."