MAVERA

2.Bölüm: "Sonun Başlangıcı"

•

2.Bölüm: "Sonun Başlangıcı"

Çok güçlü sevgiler insanları hiç olmadığı birine dönüştürebilirdi. Av ya da avcı,kurt ya da kuzu...Zıt ama bir o kadar da varlığı ile karşısındaki var eden...

Bir de hayatı boyunca sevgiyi hiç tadamayan insanlar vardı ki,aynı durum onlar için de geçerliydi. Sevgisizliğin beraberinde yok ettiği güven duygusu,ruhunuzda oluşan bu boşluğu koruma mekanizması ile doldurmaya çalışırdı. O dakikadan itibaren de yaralarınızı sardığınıza,kendinizi güvende hissettiğinize inanırdınız. Fakat kendiniz için inşa ettiğiniz o mekanizma,birisi tarafından yerle bir edilene kadar...İşte o zaman tamamen dağılırsınız.

Gözlerim dakikalardır karşımdaki camın bana verdiği yansımamın üzerindeydi,fakat düşündüğüm şeyler beni gerçeklikten o kadar uzaklaştırmıştı ki,nasıl göründüğümü ancak fark edebildim. Bomboş bakıyordum,öyle boş bakıyordum ki,bir anda izlediğim şeyin ben olup olmadığını sorgulamak istedim. Ama doğruydu. O kız bendim.

Adelin Çağlayan.

Erkek arkadaşına göz kulak olmak için tanımadığı insanların arasına karışan,fakat sıkıntıdan soluğu mutfakta alan yabancı.

Elime tutuşturulan ama tadından bir bok anlamadığım içeceğe yüzümü buruşturarak baktıktan sonra gözlerimi yavaşça buzdolabının üzerindeki duvara asılmış olan saate çevirdim. Tam otuz beş dakika boyunca burada olduğumu fark edince dudaklarım şaşkınlıkla aralandı,maksimum on dakikadır burada olduğumu düşünmüştüm.

Elimdekini sertçe tezgaha bıraktıktan sonra Doğukan'ın yanına gitmek istedim. Ona çocuk muamelesi yapmak ya da annelik taslamak istediğimi düşünse bile umurumda değildi. İyi olup olmadığını kontrol etmek istiyordum.

Kahkahaların yükseldiği salona doğru yaklaşınca o gürültünün arasında Doğukan'ın sesini kolayca fark edebilmiştim. Bana gelmeden önce verdiği söz çoktan uçup gitmiş olmalıydı.

İçeri daldığım gibi birkaç bakış bana döndü ama sonra yeniden oynadıkları aptal oyunlarına döndüler. Başımı kapının çerçevesine yaslayarak ona baktım dikkatle.Yanındaki çocukla bardağını tokuşturduktan sonra çocuğun kulağına fısıldadığı şeyle tüm odayı inletecek bir kahkaha attı. Güldüğü zaman hep gözleri kısılır,sağ yanağında minik bir gamze belirirdi ve bunun ona çok yakıştığını düşünürdüm,fakat şu anda bastırmaya çalıştığım duygular yüzünden olumlu her şeye kapalı durumdaydım.

Doğukan her ne duyduysa bunun komik olmadığını bile biliyordum. Sarhoşken duyduğu,gördüğü her şeye gülen bir şapşala dönüşüyordu,fakat bu kez yalnız değildi.Odanın birçok yerindeki boş içki şişelerine bakılırsa hepsi çoktan kafayı bulmuş olmalıydı.

"Doğukan."diye seslendim ama beni duymadı bile. Hala yanındaki çocukla konuşmaya ve çocuk dakikalardır ne anlatıyorsa ona gülmeye devam ediyordu. Bıkkın bir nefes bırakarak yaslandığım yerden kalkıp hızla yanına yürümeye başladım. Doğukan beni fark etmeden yanındaki çocukla göz göze gelmiştik.Varlığımı fark ettiği gibi de gülümsemesini bozmadan:"Sen de bize katılmak istemez misin?"diye sordu keyifle.

Doğukan'a ulaşmaktan vazgeçerek durdum ve hayatımda ilk kez gördüğüm o çocuğa baktım. Doğukan'ın büyük bir çevresi vardı ve bu çevrenin büyük kısmını da kendisi gibi insanlar oluşturuyordu. Eğlencenin bokunu çıkarmayı kendine yaşam felsefesi edinen bağımlılar...