.....................
၁ နာရီအျကာ ေလယာဥ္စီးအပီးတြင္ေတာ့ ရန္ကုန္
ေလဆိပ္အားဆိုက္ေရာက္လာခဲ့ေလပီ....
ေလဆိပ္ထဲတြင္ မိသားစုမ်ားက လာၾကိဳသူက ၾကိဳ
ပို႔သူကပို႔နွင့္ စည္ကားလွ်က္ရွိသည္....
ခြဲခြာရမဲ့သူေတြက ဝမ္းနည္းေနျကသလို
ေတြ႔ဆံုရေတာ့မယ့္သူေတြက်ေတာ့လည္း ဝမ္းသာေန
ျကျပန္ေရာ.....
ဒီလိုနဲ႔ သံသရာကေတာ့ သူ႔တာဝန္အတိုင္း ေက်ပြန္စြာ
ထမ္းရြက္လွ်က္ရွိသည္...
သူတို႔အားျကည့္ရင္း လြန္ခဲ့ေသာ ၂ နွစ္က ဒီေလဆိပ္
မွာပဲ ကေလးနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ လမ္းခြဲခဲ့ရသည္ပဲေလ....
" ကေလးေရ.... ကိုယ္သိပ္လြမ္းတယ္ကြာ....
သည္းမခံနိုင္ေတာ့မွာ ကိုယ္သိပ္ေျကာက္မိေနပီ..."
ေလဆိပ္အျပင္ဘက္က ေကာင္းကင္ျကီးအားေမာ့
ျကည့္ကာ..... လြမ္းလြမ္းဆြတ္ဆြတ္ျမည္တမ္းမိသည္..
တာဝန္အရ ဖုန္းေခၚရဦးမွာမို႔.... ကိုေအာင္ေလးေပး
ထားေသာ နံပါတ္အတိုင္း နွိပ္လိုက္ကာ. ... တဖက္က
လာကိုင္မည့္သူအား ေစာင့္လိုက္သည္....
" ဟယ္လို... အန္တီ ကၽြန္ေတာ္ AD.... အခုအိမ္ကို
လာခဲ့လို႔အဆင္ေျပလား ခင္ဗ်ား..."
" ဟယ္သား ေမေမွ်ာ္ေနတာ.... လာခဲ့လာခဲ့...
အိမ္မွာ ေမပဲရွိတာ.... အခုရန္ကုန္ေရာက္ပီလားသား"
" ဟုတ္ေရာက္ပီ အန္တီ... အဲဆို ကၽြန္ေတာ္လာခဲ့
လိုက္မယ္ေနာ္...."
" ျကိဳေျပာရင္ ေမလာၾကိဳပါတယ္ကြယ္...."
" ရပါတယ္ဗ်... ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ လာခဲ့
လိုက္မယ္...."
...............
Taxi ငွားကားေပၚတြင္ လိုက္ပါလာရင္းနဲ႔ အန္တီေျပာ
တဲ့စကားအား ျပန္ၾကားေယာင္လာမိသည္....
ကၽြန္ေတာ့ကို သားတဲ့ သူ႕ကိုယ္သူက်ေတာ့ေမတဲ့...
ျပန္ျကားေယာင္မိေတာ့..လူကျကက္သီးပင္ထရသည္
အင္း... အန္တီ... ဟင့္အင္းေမေပါ့ ... ကေလးေခၚ
သလို ေမေပါ့... ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စိတ္ကူးနဲ႔ပင္ ေခၚ
ရင္း လူက ျကည္ႏူးလာရသည္....
ကေလးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္အား ေမက အသိအမွတ္ျပဳသည္
ေပါ့.... အဟား.....
ဆိုကာ ဘာမေျပာညာမေျပာထရီမိေတာ့ ကားဆရာက
ေနာက္ျကည့္မွန္ကေနတဆင့္ျကည့္လာသည္မို႔....
ဘာမွမျဖစ္သလို ေနလိုက္ရင္း ကားအျပင္ဘက္ကိုပဲ
ေငးလိုက္လာခဲ့သည္...
Part-37
Start from the beginning
