Een windvlaag ging door de kamer en er kringelde een sliertje rook van een kaars. Hij legde de pen neer en keek de schim tegenover hem met een dodelijke blik aan.
Buiten lag op het gras al een klein laagje wit. Hij ging met snelle pas naar buiten alsof er iets achter hem aan zat. De fiets gilde toen hij in de achterbank van zijn glimmende sportwagen terecht kwam. Zijn hart ging tekeer en vloog bijna uit zijn borstkas.
Met piepende banden reed hij weg, weg van deze afschuwelijke plek.
Toen hij weer uitstapte hoorde je de witte grond onder zijn voeten knisperen. Al snel voelde hij de kou in zijn botten trekken.
Een fel licht kwam opzetten waarbij hij meteen moest denken aan de vuurtoren waar hij met zijn dochtertje was geweest en hoe het licht zo mooi sprankelde op haar blonde lokken.
Hij zette zich snel over die gedachte heen en bleef lopen, hoeveel zijn botten ook tegenstribbelde.
Totdat zijn oog op drie scheppen viel en een glanzende blonde lok.
