Every Good Girl Needs A Bad Boy

13: Όσκαρ 1ου αντρικού ρόλου

"3" είπα και ξεφυσηξα. Δεν μου αρέσει να είμαστε τσακωμένοι.
"2" απάντησε ντροπαλά.
"1"
"Συγγνώμη"
είπαμε και οι δύο μαζί και με αγκάλιασε.
" έπρεπε να σε ρωτήσω πρώτα για να τη φαω"
" δεν έπρεπε να σου φωνάξω και να σε βρίσω"
" θα σου αγοράσω 1000 σοκολάτες αν θέλεις...*
Είπε και γέλασα. Φυσικά και θα το έκανε. Ο Κώστας με λατρεύει.

~τελος φλασμπακ~

Τον κοιτούσα καθώς οδηγούσε χωρίς να με κοιτάει και να λέει τίποτα. Μου ήρθαν αναμνήσεις στο μυαλό από τότε που ήμασταν μικρά και χαμογέλασα αχνά.
"εντάξει? Με καρφωσες αρκετά?"
" Ρε Κώστα!"
"ππφφ... Είσαι πολύ εκνευριστικη" ξεφυσηξε θυμωμένος και έμεινε προσηλωμένος στον δρόμο.

" είσαι και φαίνεσαι!"
Άφησε ένα χαχανητο μιας και τον "ταπωσα" με ατάκα δημοτικού ΟΛΝΤ ΜΠΑΤ ΓΚΟΛΝΤ.

Σταύρωσα τα χέρια μου θυμωμένη και κοίταξα έξω από το παράθυρο. Με κοροϊδεύει κι από πάνω.

" 3"

Τον κοίταξα με ενθουσιασμό μιας και περίμενα τοση ώρα για να το πει , να μου δείξει ότι είμαστε πάλι καλά όπως παλιά κι ας έχουν αλλάξει τόσα πολλά.
" 2 "
" 1 "
"Συγγνώμη"
Τον κοίταξα και μου χαμογέλασε... Δεν χαλάνε οι παραδόσεις μας όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Ωχ όχι όχι όχι όχι όχι όχι όχι όχι!!!!!!
Ξεχασα μια τοοοοοοσο μικρή λεπτομέρεια...
ΠΩΣ ΣΤΟ ΚΑΛΌ ΘΑ ΜΠΩ ΈΤΣΙ ΣΤΟ ΣΠΊΤΙ? ΘΑ ΜΕ ΔΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΊΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΛΙΠΟΘΥΜΗΣΟΥΝ!

" Δάφνη τι έγινε? Είσαι καλά?"
Είχα ασπρίσει ολόκληρη.
" Εμ... Κώστα? Πώς θα μπω στο σπίτι μου έτσι?"
" χμ... Καλή ερώτηση...θες να μείνεις στο δικό μου?"
" Και να με δουν οι δικοί σου έτσι? Το προτιμάς?"
" Κάτι θα σκεφτουμε μέχρι να φτάσουμε "
" να κοιμούνται δεν πρόκειται άρα σίγουρα θα με προσέξουν όταν μπω"
"εκτός κι αν..."

Φαινόταν σκεπτικός. Να δούμε τι σχέδιο καταστρώνει παλι...

"Εκτός κι αν?"
"Αν τους αποσπάσω την προσοχή και ανέβεις γρήγορα επάνω?"
"ΝΑΙ! Ω ΘΕΈ ΜΟΥ ΕΊΣΑΙ ΠΑΝΟΥΡΓΟΣ!"

Φώναξα ενθουσιασμένα.

"Ε, εντάξει το ξέρω ότι είμαι ακαταμάχητος και πανέμορφος αλλά το «θεός» νομίζω ότι είναι λίγο υπερβολ- "
"Απλά σκάσε και οδήγα " ανυπόφορος.

~Κώστας ποβ~

Φτάσαμε έξω από το σπίτι της και άρχισα να της εξηγώ το σχέδιο που είχα σκεφτεί.

"Το κατάλαβες?
" Μα φυσικά! Τι νομίζεις , ότι είμαι καμιά χαζή?"
" θα σου λεγα τώρα αλλά έχε χάρη..."
Με χτύπησε στο μπράτσο και μετά άνοιξε τη πόρτα για να βγει. Κρύφτηκε όπως της είπα πίσω από έναν μεγάλο θάμνο μεσα στον κήπο του σπιτιού της και εγώ παρκαρα το αμάξι στο γκαράζ του σπιτιού μου απέναντι. Βγήκα στον δρόμο και πρόσεξα μην με δει καμία κουτσομπολα γειτόνισσα, ξέρετε από αυτές που κάθονται στο μπαλκόνι τους, πίνουν το καφεδάκι τους και παρατηρούν μέχρι και τι χρώμα κάλτσα φοράει η κόρη της θείας της εγγονής της γιαγιάς του μπατζανακη της ανιψιάς του γιου  της άλλης γειτόνισσας δηλαδή ΗΜΑΡΤΟΝ!