Shine - Yuto

09

° 03-09-2018 °

Yuto loopt na een paar weken niet op school te zijn geweest het tekenlokaal in, dit is de enige plek die hij tijdens de zomervakantie ook maar een beetje gemist heeft. Hij neemt plaats op een kruk die voor een schildersezel staat. Op de schildersezel staat een canvas dat nog helemaal wit is. Yuto glimlacht zacht, tijdens zijn eerste jaar op school heeft hij hier veel tijd door gebracht en hij is van plan dat dit jaar weer te gaan doen.
De hele zomer heeft hij aan haar gedacht, het gevoel van haar lippen op de zijne kon hij maar niet vergeten. Een kleine blos verschijnt op zijn wangen als hij er aan terug denkt. Die avond was echt magisch, maar zoals elk sprookje kwam ook daar een einde aan. Hyori heeft nog steeds geen idee dat hij het was met wie ze die avond heeft gedanst en het lijkt er niet op dat ze dat nog te weten wil komen.
Een diepe zucht rolt over Yuto zijn lippen terwijl hij een potlood uit zijn tas pakt. "Wat had je ook verwacht Yuto, het is niet dat je daadwerkelijk een prins bent." mompelt hij tegen zichzelf.
Yuto heeft veel nagedacht over zijn uiterlijk afgelopen vakantie en was tot de conclusie gekomen dat hij vanaf nu lenzen gaat dragen zodat hij die bril niet meer op hoeft te zetten. Hij had altijd al een hekel gehad aan die bril maar hij had hem nodig om goed te kunnen zien. Nu heeft hij de stap naar lenzen durven zetten en ook zijn kledingstijl is een beetje veranderd dankzij een paar goede tips van Wooseok zijn oudere nicht.
Yuto pakt het potlood goed vast en zet de punt tegen het canvas, de jongen maakt een lichte schets van een dansend koppel. Zij gekleed in een mooie baljurk die erg op die van Hyori lijkt en hij in een pak dat sprekend lijkt op het pak dat hij aan had die avond. Hij herinnert het zich allemaal nog zo goed, en dat terwijl het bijna twee maanden geleden is. De jongen gaat helemaal op in zijn eigen wereld druk bezig met het inschilderen van de schets die hij binnen no time klaar had. Het is maar goed dat hij deze eerste dag niet heel laat klaar was met zijn lessen zodat hij na zijn lessen nog tijd had om hier te zitten en te werken aan een schilderij dat hij de hele ochtend al had willen maken.
Yuto is zo druk bezig dat hij niet door heeft dat de deur van het lokaal zachtjes open wordt gedrukt. Pas als de persoon achter hem gaat staan heeft hij door dat hij niet meer alleen is. Een zucht rolt over zijn lippen. "Wooseok, wat doe je hier nog? Ik dacht dat j-" Yuto zijn ogen worden groot als hij ziet dat het niet Wooseok is die achter hem staat maar Hyori. Hij knippert een paar keer met zijn ogen, niet zeker of dat wat hij ziet echt is. Haar lange bruine haren glimmen zoals altijd, het school uniform staat haar beter dan welk meisje dan ook. Yuto zijn wangen kleuren lichtjes rood, verlegen wendt hij zijn blik af.
"Jij was het, of niet soms." zegt het meisje waardoor Yuto verbaasd naar haar op kijkt. "Van het feest, dat was jij." Hyori pakt een kruk en schuift hem naast die van Yuto, ze gaat zitten en kijkt naar het schilderij waar hij mee bezig is. Ze herkent zichzelf er meteen in.
"Ik heb de afgelopen zes weken niks anders gedaan dan terug denken aan die avond, elke keer als ik mijn ogen sloot staarden die mooie bruine ogen me weer aan. Het heeft even geduurd voordat ik alle puzzelstukjes op zijn plaats heb kunnen leggen en tot de conclusie kwam dat de enige die het had kunnen zijn jij was. Adachi Yuto, inmiddels een tweedejaars, die vrijwel altijd in dit lokaal te vinden is. Dat is wat Hui me over je heeft kunnen vertellen." vertelt Hyori, Yuto zit stilletjes naast haar, hij heeft geen idee wat hij moet zeggen of doen.

"Waarom ben je nooit op me afgekomen om te zeggen dat jij het was?" vraagt Hyori na een korte stilte, het is een vraag die al een lange tijd door haar hoofd spookt. "I-ik dacht dat j-je me uit z-zou lachen. D-dat je me n-niet zou geloven." stottert de jongen, de woorden zijn zo zacht dat ze bijna niet te verstaan zijn. "Is dat hoe je me ziet?" vraagt Hyori, Yuto zijn ogen worden groot. "Nee, nee, absoluut niet!" zegt hij meteen. "Het is alleen dat..." de jongen haalt eens diep adem. "Je verdient zoveel beter dan mij, een echte prins en niet iemand die zich voor deed als een prins maar in werkelijkheid gewoon niks voorstelt." legt de jongen uit. Een kleine glimlach verschijnt rond Hyori haar lippen. "Heb je dan niet door dat het mij totaal niet gaat om hoe je er uit ziet? Die avond van het feest voelde ik me veilig in je armen, je voelde zo vertrouwt aan. Dat je er leuk uit ziet is gewoon een plus puntje. Ik voel dat we een soort klik hebben Yuto en ik weet dat ik niet de enige ben die het voelt. En als ik eerlijk ben, ik vind je leuker zoals je nu bent dan hoe je die avond van het feest was. De onzekerheid en warrige haren maken je echt super schattig." Hyori heeft de woorden eruit geflapt voor ze er erg in heeft.
De twee kijken elkaar aan en alsof het vanzelf gaat komen hun hoofden steeds dichter bij elkaar.
"Yuto, ik vind je echt heel leuk, dat meen ik." fluistert Hyori als hun gezicht nog maar enkele centimeters van elkaar verwijdert zijn. "E-echt?" vraagt hij zachtjes. Hyori glimlacht en knikt. "Echt." de brunette overbrugt de laatste millimeters en drukt haar lippen op de zijne.

"You become my memories, I get strength just looking at you
The sky is shining, I hope my heart reaches you
Even if I don't say it, know know know
It's always you in my heart
I want to walk with the beautiful you
Now I'm
Always gonna shine in front of your love"