" ေအာ္... ဒါနဲ႔ အက်ႌေတြ ဒီေန႔သြားယူရမွာမလား
Fitting လည္းခ်ရဦးမွာဆိုေတာ့.... အျမန္သြားမွရမယ္
သဘက္ခါ ဆိုမဂၤလာေဆာင္ဆိုေတာ့... AD နဲ႕ မွဴးေလးက ဆိုင္မတူဘူးမလား... ခြဲသြားရမွာေပါ့..."
ေဒၚမိမိသည္... အက်ႌေတြသြားေရြးဖို႔တြက္ တက္တက္ႂကြႂကြေျပာေနေလသည္....
ေမႏွင့္ ကိုႀကီးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ အကို႔အား အတူတူသြားရမည္ဆိုေသာေၾကာင့္ ျပာယာခတ္သြားရသည္.. ဒါေပမယ့္ မသြားနဲ႔လို႔လဲေျပာမထြက္ပဲျဖစ္ေနၾကတာမို႔....
" ေမ စားလို႔ပီးရင္ သားအတြက္ အက်ႌလိုက္ေရြးေပး"
ဆိုကာ ေခၚထုတ္ရသည္....
အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေမက ကၽြန္ေတာ့အက်ႌအားထုတ္ေပးေနေလသည္....ကိုႀကီးလဲဝင္လာကာ တံခါးေလာ့ခ်လိုက္ေလသည္... အကိုဝင္လာမွာစိုးလို႔ထင္ပါရဲ႕.....
ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ကေန ေမ့အားဖက္ထားလိုက္ပီး...
" စိတ္မပူၾကပါနဲ႔ ေပးပီးသား ကတိကိုတည္ေအာင္ သား ႀကိဳးစားမွာပါ... ေမ တို႔စိတ္ဆင္းရဲရေအာင္ သားမလုပ္ဘူးဆိုတာေလးပဲယံုၾကည္ေပးပါ..."
ေဒၚျဖဴေလးမွာ ေခါင္းတဆက္ဆက္ၿငိမ့္ပီး ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္...
" ငယ္ေလး ကားသတိထားေမာင္းေနာ္....."
ဟုမွာကာ ေအာင္းေလးလဲအျပင္ထြက္လာလိုုက္သည္...
........................
ကားေပၚတက္ကာ အက်ႌခ်ဳပ္ဆိုင္ရွိရာသို႔ ႏွစ္ေယာက္သား ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္....
ကၽြန္ေတာ္စကားမေျပာဘဲ ေဘးကေန ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးလိုက္လာခဲ့သည္.... ကေလးမွာ တစ္ခုခုစိတ္ညစ္စရာရွိတာေနမွာ..... ေမးလဲမေမးခ်င္တာမို႔ ဒီအတိုင္းနႈတ္ဆိတ္ေနမိသည္....
အက်ႌဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ဆင္တူေလးခ်ိတ္ထားေသာ အက်ႌေလးအားျမင္ေတာ့ လူက မ်က္ရည္ေဝ့သည္.... ဒီေန႔ပီးရင္... အကိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က လမ္းခြဲရေတာ့မည္... ခ်စ္သူျဖစ္တာ မၾကာေသေပမယ့္ အခ်စ္ဆိုတာမ်ိဳးက လြယ္လြယ္နဲ႔ ေမ့တတ္တဲ့အရာလားဗ်ာ....
သူမ်ားေတြ အတြက္ေတာ့မသိေပမယ့္.... ကၽြန္ေတာ့ အတြက္ကေတာ့ ခက္ခက္ခဲခဲ ဆံုးျဖတ္ပီးမွ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အခ်စ္မို႔.... ေမ့ပစ္ဖို႔ဆိုတာမလြယ္ကူေလာက္ပါ....
Part-26
Start from the beginning
