"RENNEN!!!!!"
Een keiharde knal en behoorlijk veel vuur zorgt ervoor dat wij allemaal op de grond liggen en de lucht boven ons een rode gloed heeft. Achter me hoor ik m'n vader schelden, het ging niet helemaal als gepland. We doen een snelle check, iedereen is gelukkig levend uit het pand gekomen.
Al maanden zitten we achter een gang aan, de wars, noemen ze zichzelf. Ze zijn een deel van een illegaal netwerk. Het is vreselijk, en wij dachten ze te pakken te hebben. Maar net toen we hun oh zo geheime pand binnen waren geslopen, hoorde we iets tikken, een bom. En nu is al het bewijs weg.
Lang balen kunnen we niet, een minuut later verschijnt er een zwart busje dat ons weer naar huis zal brengen. We moeten hier weg zijn voordat het nieuws van de ontploffing bij de politie of mensen in de buurt komt.
Dit was voorlopig mijn laatste opdracht hier, morgen vertrek ik met het vliegtuig naar mijn oom en tante in Amerika, ja je hebt het goed gehoord. Van een klein stadje in Nederland naar het grote Amerika. Mijn vader vindt het hier te gevaarlijk voor me.
Want ja, we zijn spionnen. En nu moe je niet gelijk denken aan mensen in strakke zwarte pakjes met allerlei high tech gadgets. Nee, wij zitten vaker binnen. Het is heel veel uitzoekwerk, en mijn ouders laten mij echt niet met een pistool rondlopen! Dus dat werk binnen, is op dit moment meer wat voor mij. En al zeg ik het zelf, ik ben er best goed in.
Maar blijkbaar niet goed genoeg, ik weggestuurd naar Ametika. Mijn ouders en broer, die het blijkbaar wel aankan, zijn bezig met een grote klus die ons hele gezin in gevaar kan brengen, en aangezien ik het kleine prinsesje van de familie ben, (ik ben inmiddels al 16 hoor) moet ik maar weg.
Morgen vertrek ik en ik ben best zenuwachtig, een echte High School, hoe zou dat zijn?! En niet meer bij mijn familie zijn, dat wordt ook nog een hele klus. Maar wat denk ik het moeilijkst gaat worden, is het niet meer kunnen spioneren. Of kan dat toch wel...
