အေတြးေတြကိုရပ္ပစ္လိုက္ပီး...... သႀကၤန္ပီးရင္ လက္ထပ္မယ့္ ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕မေဟသီေလးကိုပဲ ဂရုတစိုက္နဲ႔ ေနလိုက္ေတာ့သည္.....
ေနကလဲပူ...လူေတြကလဲတိုး....လႈိက္ဂူ အျပင္ဘက္တြင္ရွိေသာ ေရတံခြန္တြင္လည္း လူေတြစည္ကားေနေလသည္....
ကၽြန္ေတာ့အက်ႌစအားလာဆုပ္ကိုင္ေသာမွဴးေလးအားၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေခၽြးေတြျပန္ေနေလသည္...
လူေတြက တိုးေနတာမို႔ မွဴးေလးမွာ ဟိုဘက္ယိုင္လိုက္ ဒီဘက္ယိုင္လိုက္ျဖစ္ေနေလသည္...
နီရဲေသာ မ်က္ႏွာေလးအားၾကည့္ပီး သနားလာရသည္....
အသစ္ေဆာင္ထားေသာ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက လက္ကိုင္ပု၀ါေလးအားထုတ္ပီး မ်က္ႏွာေလးကိုေမာ့ေစကာ သုတ္ေပးလိုက္ေတာ့.....
" အကိုလည္းသုတ္ဦး... ဒီမွာအမ်ားႀကီးပဲေခၽြးေတြ...." ဆိုကာ လက္ဖမိုးေလး ႏွင့္ျပန္သုတ္ေပးရွာသည္....
ဂူထဲေရာက္ေတာ့ ဘုရားရဲ႕အရိပ္ေအာက္မို႔လားမသိ ေအးခ်မ္းသြားရသည္...
ကၽြန္ေတာ့
အက်ႌစေလးအားကိုင္ကိုင္ပီးလိုက္ေနေသာ မွဴးေလးအား ကၽြန္ေတာ္ လက္ေနာက္ျပန္ေပးပီး သူလက္ေလးအားဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္....ဂူထဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ကိုင္ထားတာဘယ္သူမွ မျမင္ရ....
လႈိက္ဂူထဲတြင္ ဘုရားစံုလိုက္ဖူးရင္းမွ ဂူအျပင္သို႔ျပန္ထြက္လားပီး ေရတံခြန္အစပ္နားေလးတြင္ ႏွစ္ေယာက္သားထိုင္လိုက္ၾကသည္....
လက္ကေလးကို ဆုပ္ကိုင္ထားတာကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မလႊတ္မိေပ.... ေဘးနားက လူေတြႀကည့္ေနတာေတာင္မွေပါ့ဗ်ာ...
ကေလးကေတာ့ ေခါင္းကေလးငံု႕ပီး စိတ္လႈပ္ရွားေနပံုရေလသည္.....
" ကေလး...ကိုယ္ကေလးကို အေလးအနက္စကားေျပာစရာရွိတယ္..... ဒီစကားက ကိုယ္မေျပာလဲ မွဴးေလးခံစားမိမယ္လို႔လဲထင္တယ္......ကိုယ္ကေလ..."
ကၽြန္ေတာ့ေျပာစကားကို ေသခ်ာနားေထာင္ေနဟန္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့အားေမာ့ၾကည့္ေနေသာ ကေလးမ်က္ႏွာအား လက္ႏွစ္ဖက္ ႏွင့္ကိုင္လိုက္ပီး.....
" ကေလးကို ကိုယ္အရမ္းျမတ္ႏိုးတယ္.....ခ်စ္တယ္....ဒီစကားေတြထက္ပိုပီးေကာင္းတဲ့ စကားလံုးရွိရင္ေတာင္ ကိုယ္ေျပာခ်င္ေသးတယ္.... ကိုယ္အရင္က ဘယ္ေယာက်ၤားေလးကိုမွ မခ်စ္ခဲ့ဖူးသလို..... တြဲခဲ့ဖူးတဲ့ေကာင္းမေလးေတြကိုလဲ ခ်စ္တယ္လို႔တခါမွ မေျပာဖူးဘူး....ဒီအတိုင္းတြဲလိုက္တာပဲရွိတယ္......
Part - 23
Start from the beginning
