" သက္လိုက္ပါ ၊ က်ေနာ့္ကို အေသသာ သက္ျပစ္လိုက္၊
ဒါေပမယ့္ အေမ့ကိုေတာ့ ဆြဲမထည့္ပါနဲ႔ ၊ ကိုယ့္သားသမီးဘာျဖစ္ေနတယ္ ၊ ဘာကိုလိုအပ္ေနတယ္ ဆိုတာ ဘယ္တုန္းကမ်ား ဂ႐ုစိုက္ဖူးခဲ့လို႔လဲ ၊ က်ေနာ္ ဒီလိုျဖစ္တာ
ဘယ္သူနဲ႔မွမဆိုင္ဘူး ၊ အေဖ ရိုက္ခ်င္က်ေနာ့္ကိုပဲ ရိုက္ "
ဆိုဖာခံုေတြၾကားက မထႏိုင္ေသးခင္ ေက်ာေပၚေရာက္လာတဲ့ အေဖ့ရဲ႕ခါးပတ္နဲ႔ လႊဲ႐ိုက္လာတဲ့ ႐ိုက္ခ်က္ေတြကို မေ႐ွာင္ပဲ အံႀကိတ္ခံမိသည္။
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ က်ေနာ္ေသဆံုးသြားခ်င္မိပါသည္။
" သတင္းေတြကလဲ ျပန္႔တာျမန္လိုက္တာ "
" ဟဲ့ ...အဲ့ဒါ တကယ္ပဲလား "
" ဒါဆို ေစတန္က ေဂးေပါ့ ၊ သြားပါၿပီ "
" မေသခ်ာေသးပါဘူးဟယ္ နင္တို႔ကလဲ ၊ ေကာင္းကလဲအဲ့လိုပဲ ေနတတ္တာကို သိသားနဲ႔ "
" ငေသာ္ မင္းေရာ အဲ့လိုပဲ ထင္လား "
" ဘာကိုလဲ ေစတန္နဲ႔ ေကာင္း ႀကိဳက္ေနၾကတယ္ဆိုတာ "
" ႀကိဳက္ေတာ့ေရာ ဘာလုပ္ရမွာလဲ ၊ သူ႔စိတိနဲ႔သူ႔ကိုယ္ "
" မင္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ ငေသာ္ ၊ ငါ့ကိုေဒါသထြက္ေနတာလား ၊
ငါဘာလုပ္မိလို႔လဲ "
" ငါ့ကို စကားလာမေျပာနဲ႔ လင္းသန္႔ ၊ ငါေအးေအးေဆးေဆးေနခ်င္တယ္ "
" ေနအံုး ... မင္းဘာျဖစ္ေနလဲ "
" ငါ့ကိုမထိနဲ႔ "
" ထိတယ္ကြာ ..မင္းဘာျဖစ္ေနလဲလို႔ ေမးေနတယ္ "
" လႊတ္စမ္းဆို ...လင္းသန္႔ ငါစိတ္တိုလာၿပီ "
" မလႊတ္ဘူးကြာ ၊ မလႊတ္ေတာ့ဘာျဖစ္လဲ "
" အ "
" ဘာလဲ ...ဘာျဖစ္တာလဲ "
" ဘားမွမျဖစ္ဘူး ဖယ္ "
လင္းသန္႔မဖယ္ပဲ ေသာ္ဒီအက်ႌလက္နားစကို ဆြဲတင္လိုက္သည္။ လက္ဖ်ံတြင္ ႐ွိေနေသာ အညိဳမည္းရာက ထင္းခနဲ။
