~️Gamzeli Yarim~💜(ASKIDA)

GY|19

"Yarın gitmeyi düşünüyorum. Çünkü okulumu gerçekten çok ihmal ettim"

"Haklısın. Ben de seninle geleyim"

"Ailenle biraz daha vakit geçir istersen Çiçeğim"

"Yok kuzum beraber gideriz. Ben de baya ihmal ettim okulumu"

"Tamam o zaman. Ben akşam uçak biletlerine bakayım sana haber veririm"

"Tamam bitanem. Eee burada mı oturacağız. Gel azıcık gezelim"

"Bizim eve doğru yürüyelim"

Çiçek kafasıyla onaylayınca kalkıp yavaş yavaş yürümeye başladık. Ne o konuşuyor ne de ben konuşuyordum.

İlerde bize el sallayan kişiye daha dikkatli bakmam İle Mert olduğunu anlamam çok sürmedi.

"Çiçek karşıdan bize el sallayan Mert değil mi?" Benim baktığım yere Çiçek'te bakınca Mert'i burada görmek Çiçek'i baya şaşırtmışa benziyordu.

"Selam"

"Selam"

"Napıyosunuz buralarda"

"Mert farkettiysen şu ilerisi bizim ev zaten"

"Kusura bakma ya farketmemişim"

"Önemli değil"

Mert Çiçek ile sohbet etmeye başladığında, bize doğru koşarak gelen kişiye baktığım da Yunus amca olduğunu gördüm. Ama bir terslik vardı. Yunus amca sinirliydi. Çiçek'in koluna vurmamla olanlar olmuştu. Yunus amca 'Çiçekk' diye adeta kükremesiyle Çiçek'in saçlarına yapışması bir oldu. Ben daha olanları çözemezken Mert'in araya girip Çiçek'i kurtarmaya çalıştığını gördüm. Hemen kendime gelip Yunus amcayı sakinleştirmeye çalışıyordum.

"Lan sen benim adımımı çıkaracaksın lan!"

"Baba bırak canım acıyor ben birşey yapmadım"

"Nasıl bir şey yapamadın. Daha ne yapacaksın. Elin herifiyle sokak ortasında fingirdeşmek ne ha!"

Yunus amcanın dedikleriyle donakalmıştım. İnsan kendi kızına böyle bir ithamda nasıl bulunabilirdi.

Mert bu cümleyle daha fazla dayanamamış, Yunus amcaya yumruk  atmıştı. Tamam Çiçek'e böyle bir ithamda kötü bulunmuştu. Fakat Mert'in böyle yapması yanlıştı.

"Sen kimsin de benim sevdiğime böyle davranıyorsun!"

"Ben babasıyım sen kimsin de benimle böyle konuşuyorsun"

"Ben kim miyim? Çiçek'in müstakbel kocasıyım"

Ben kenarda ağlayan Çiçek'i sakinleştirmeye çalışırken Mert'in dedikleri ile ikimizin kafası otomatikman kavga eden ikiliye çevirmiştik.

"Ben neden senin gibi bir serseriye kızımı vereyim"

"Bunu bana daha demin kızını aşağılayan biri mi söylüyor?"

"O benim kızım severim de döverim de"

"Onu yapmadığı bir şey için asla dövemezsin"

"Nasıl yapmadığı bir şey. Gözümün önünde fingirdeşiyordunuz"

"Yazık gerçekten yazık kızını daha tanıyamamışsın" Biz bu konuşmaları dinlerken Mert yanımıza gelmiş Çiçek'i yerden kaldırmıştı.

"Hadi gidelim" biz sadece kafamızı sallamıştık. Allah'tan bizim eve yakındık. Hemen eve girip, Çiçek'i odama çıkarttık.

"Hadi Çiçeğim ağlama artık"