~️Gamzeli Yarim~💜(ASKIDA)

GY|19

"Aysima b-ben özür dilerim. Fotoğrafı görünce kendimi kaybettim"

"Özür dileyince geçmiyor Pamir Arslan geçmiyor. Ben dün gece uyuyamadım be, senin bana neden böyle davrandığını düşündüm. Ama bugün görüyorum ki saçma bir fotoğrafa inanıp bana soğuk davranmışsın" Aysima bu söylediklerini ağlayarak söylemişti. Ve bu benim canımı daha çok yakıyordu.

Tam ağzımı açıp konuşacakken Aysima yanımdan koşarak uzaklaşmıştı. Ben ne yapmıştım böyle Allah kahretsin Aysima'nın dediği gibi saçma bir fotoğrafa inanıp onu kırmıştım.

Birden aklıma gelenle mesaj gelen numarayı aradım. Atanlar kimse numarayı kapatmışlardı.

                      §§§§§§§

"İstediğimize ulaştık, Aysima ile Pamir'in arasını bozduk"

"Güzell şimdi diğer planı devreye sokalım"

"İş sorunsuz geçsin yeter. Onların da acı çekmesini istiyorum"

"O da olacak yavaş yavaş"

                      §§§§§§§

AYSİMA'NIN AĞZINDAN

Pamir'i göreceğim için yürümemi daha da hızlandırmıştım. Evlerinin yakınına gelince Evden hızlıca çıkan Pamir'i görünce koşmaya başlamış, özlediğim için birden sarılmıştım.

Ama bundan sonra ki söyledikleri canımı yakmıştı. Beni suçladığı şey gerçekten çok iğrençti. Fotoshoplanmış bir şekilde Ayaz'ın beni öptüğü bir fotoğraf gönderilmişti. Tabi benim fotoshop olduğunu dediğimden sonra, Pamir dediklerinden pişman olmuştu. Ben den özür de dilese durmayacaktım. Koşarak yanından uzaklaşıp ilerde gördüğüm küçük bir parka gelmiştim. Bankın birine oturup kafamı toplamaya çalıştım.

Ben Pamir'in dediklerimden dolayı böyle davrandığını düşünürken, o saçma bir fotoğraf yüzünden bana böyle davranmıştı. Tamam böyle bir fotoğraf bana gelse ben de sinirlendirdim. Fakat geldiği anda Pamir'i arar sorardım. Bilip bilmeden asla kimseyi yargılamazdım.

Çantamdan telefonumu çıkarıp Çiçek'i aradım.

"Alo Çiçeğim napıyosun"

"Annemle oturuyoruz kuzum sen napıyosun"

"Ben de... Parkta oturuyorum. Sıkılmıştım da seni çağırayım demiştim. Ama annenle oturuyormuşsun. Sen hiç Fatma teyzeyi yalnız bırakma"

"Olur mu öyle şey Aysima geliyorum hangi parktasın"

"Bilmiyorum Çiçek. Herhangi bir parka oturdum. İstersen konum atayım"

"Tamam bitanem konum at geliyorum"

"Görüşürüz"

"Görüşürüz"

Konumu gönderdikten sonra kulaklığımı çıkarıp, şarkı listemden herhangi birine basıp dinlemeye başladım.

Omzuma dokunan bir elle yerimden sıçradım. Kafamı çevirince. Çiçek olduğunu gördüm.

"Hoşgeldin bitanem"

"Hoşbuldum canım. Nasılsın napıyosun görüşmeyeli"

"Ne yapayım Çiçeğim
Uğraşıyorum öyle. Sen napıyosun nasılsın"

"Ben de bildiğin gibi işte"

"Çiçek ben Ankara'ya gideceğim"

"Ne zaman" Çiçek'in şaşırması normaldi. Ben bile daha yeni verdiğim karara inanamazken. Gerçekten dersleri çok ihmal etmiştim. Ne kadar da sınavlar için ders notlarını alsam da gitmem lazımdı.