~️Gamzeli Yarim~💜(ASKIDA)

GY|18

"Nedenmiş o?"

"Çünkü yarın istemen var da ondan"

~~~~~~~~~~

"Ayhh vallahi delireceğim Aysima"

"Sakin ol Merve"

"Ya nasıl sakin olayım. Sabah annemden bana görücü geleceğini öğreniyorum, kafe de gelecek kişilerin o ego yığını ve ailesi olduğunu öğreniyorum. Ve sırf o ego yığını beni sinir etmek için yarın geleceklerini söylüyor"

"Şimdi böyle söyleyince bence de delirmek için çok fazla sebebin var. Ama neden bu kadar büyüttünki, gelirler. Zaten sen istemiyorsun, e Kuzey'de istemiyor. Yani bence kısacası bu iş ol-mazz"

Aysima'nın bu dediklerini düşününce mantıklı gelmişti.

"Aslında haklısın. Bence de bu iş olmaz"

Aysima'ya sarılıp

"Teşekkür ederim bitanem"

"Teşekkür etmene gerek yok kuzum. Biz hangi günler için varız.

~~~~~~~~

AYSİMA'NIN AĞZINDAN

Eve geldiğimde yorulduğumu hissettim. Bu yüzden anneme geldiğimi haber verip dinlemeye çıktım.

Telefonuma elime alıp bildirim ve mesajın olmadığını görünce kenara bıraktım. Üzerimi değiştirip akşam yemeğine kadar uyumaya karar verdim.

&&&&

Karanlık, sisli ve dar bir sokakta yürürken etrafımda kimsenin olmayışı beni korkutmaya yetmişti. Korktuğum için hemen koşmaya başladım, fakat bir insanın yardım çığlıklarını duyduğum için durmak zorunda kaldım. Sesin geldiği yöne doğru koştuğumda gördüğüm kişilerle yere adeta bir çivi misali çakıldığımı hissettim.

"P-Pamir"

Şuan arkası dönük olan bir kadın Pamir'e silah çekmişti. Göz yaşlarım benden izinsiz akarken,

"S-sen k-kimsin" demiştim. Sanki bu dediğimi duymamış gibi davranıyordu. Bu kez sinirlenip,

"Sen kimsin dedim. Hemen o silahı indir yoksa çok kötü olur"

Birden şuh bir kahkaha atmıştı. Yavaş yavaş arkasını dönerken silah tutanı görünce gözlerime inanamadım.

"M-miray"

"Miray ya Miray. Ben mutlu değilken senin mutlu olmana asla izin vermem"

"Bak Miray sana yalvarıyorum. N'olur  Pamir'i bırak. Ben onsuz yaşayamam"

"Hah tam da bu yüzden öldüreceğim ya onu"

Tekrar silahı Pamir'e çevirip

"Son duanı et Pamir Arslan"

Duyulan o kulak çınlatıcı silah sesinden sonra yere kanlar içinde düşen Pamir'in yanına koşmam bir oldu.

"Pamir n'olur aç gözlerini bak ben sensiz yapamam. Hadi bitanem aç gözlerini"

Hem ağlıyor hem de onu uyandırmaya çalışıyordum. Kafamı kaldırıp Miray'a baktığımda gülerek bana bakıyordu.

"Sen sen nasıl kardeşsin, bunu nasıl neden yaptın?"

"Sen benden tüm sevdiklerimi aldın ben de senden çok sevdiğin o adamı aldım"