BÖLÜM-3

12 6 2
                                    

    Bundan sonra medyada en sevdiğim şarkıcının şarkılarını paylaşacağım.

    Avril Lavigne- Mobile

    "Nesi varmış?"

    "Ya Özlem yeter nereden bileyim ben nesi varmış?"

    Özlem ile birlikte eve doğru yürüyorduk. Proje ödevi için bizim eve gidiyorduk. Gerçi ödevin hepsini ben yapacaktım Özlem boş boş oturur yine ama neyse.

    "Bana bak sen konuşmadın mı Mert' le?"

    "Evet, konuştum ama-"

    "E niye söylemiyorsun?" Haklıydı. Zaten biraz daha söylemesem Özlem patlayacaktı.

    "Aşk acısı." Özlem kocaman açılmış gözleri ile bana bakıyordu.

    "Hadi canım! Sen, Mert' i seviyon! Nasıl aklıma gelm-"

    "Ya Özlem sussana ya. Mert aşk acısı çekiyor diyorum ben değil."

    "Oha! Neler oluyor yavaş gel! Bizim odun Mert? Aşık olmuş, aşk acısı çekiyor? Kim peki?"

    "Bilmiyorum sormadım."

    "Al işte, ya kızım niye sormuyorsun?"

    "Ya Özlem Allah aşkına bir sal beni ya."

    "İyi tamam sustum."

    Eve gider gitmez üstümü değiştirdim ve bir kaç kağıt alıp Özlem' in yanına oturdum. Proje ödevimiz diğerlerininkine göre zor değildi. Çoğu kişi maket yapacaktı. Biz ise araştırma bölümündeydik. Konu ise DİNOZORLARdı. Dinozor maketini nasıl yapacaklarını merak ediyordum.

    Ödevin yarısını bitirmiştik ki annem odaya girip bize biraz sütle kurabiye getirmişti.

    "Ne kadar kaldı?"

    "Az kaldı annem. On dakikaya biter."

    Gerçekten de öyle olmuştu. On dakika sonra her şeyi toplamış Özlem' le sohbet ediyorduk. Telefon sesi sohbetimizi bölmüştü. Biraz telefonu aradıktan sonra açtım.

    "Efendim Mert?" Adını Özlem duysun diye bilerek söylemiştim. Normalde hep kardiş derdim.

    "Mert?"

    "Ona takılma kanka proje ödevini yapıyordum. Kafam allak bullak."

    "Tamam. Şeyi soracaktım ben şimdi bizim kafedeyim de işin yoksa gelir misin?"

    "Tek başıma mı?"

    "Yanında birisi mi var?"

    "Ödev için Özlem gelmişti yanıma."

    "Sorun değil ikiniz gelseniz daha iyi olur."

    "Tamam çıktık o zaman. Görüşürüz."

    "Bekliyorum."

    "Bekle." diyip telefonu kapattım.

    "Kalk gidiyoruz."

    "Nereye?"

    "Mert' lerin kafesine."

    "Tamam." dedi ve çantasını aldı. Ben de üstümü değiştirip odadan çıktım. Telefonumu ve cüzdanımı alıp Özlem' in yanına gittim.

    Kapının önünde beni bekliyordu. Ben de hemen ayakkabılarımı giydim ve yanına gittim. Yürümeye başladık.

......................................................................

KAN ADIMIN YARISI(tamamlandı)حيث تعيش القصص. اكتشف الآن