Işte yeni bölüm geldi. Iyi okumalar canlar
Ikisi böyle karanlıkta sarılarak kaldılar.
Azize hep böyle kalmayı tercih ederdi. Hep kokusunu duymak, hep ellerinin arasında güvenlikte olmak. Ya bu her kadının istedigi tabiki. Ama Azizenin ki çok sürmedi. Çünkü yarın Cevdet cepheye gidiyordu.
Azize: Cevdet şimdi gitmem lazım
Cevdet: Ben seni eve kadar uğurlıyım o zaman
Azize: Gerek yok, kendim geldim kendim giderim
Cevdet: Hemen inat etmeye başlıyorsunuz Azize hanım, hemde ben senin kocanım, bu gece de seni yalnız bırakabilirim mi
Azize:tamam
Ikisi eve taraf yürümeye başladılar. Cevdet Azizeye elini uzattı. Azize Cevdetin o damarlı ellerine bakakaldı (Azizenin düşüncesi: damarın olsam üzerimden kanın geçse) ve elini uzattı. Genç aşıklar gibi ele ele yürüdüler. El ele dokunmaları bile Azizeyi etkiliyordu.
Eve kadar geldiler. Ama Azize eve kadar yürüyüşün bitmesini hiç istemiyordu. Cevdet Azizenin elini bıraktı. O elini bıraktığında Azizeni elindeki sıcaklık kışa benzeyen soğukluga döndü. Çünkü Cevdet Azizenin yanında olmazsa, ona dokunmazsa, deniz gibi mavi gözleriyle bakmazsa Azize kendini yaşıyan ölü gibi hissederdi. Çünkü o canının parçasıdı, çünkü o her şeyidi. Şimdi Cevdet cepheye giderse nasıl dayanır, hele ki bu Cevdetin yaşımaya umut veren aşk özlem sözlerinden son. Yine bu ölü hayatına devam etmeli mi. Kapının yanındadılar
Azize: Bu gece evimizde kalsan, ha Cevdet. Son kez sana sarılarak uyusam.
Cevdet şaşkınca kaldı bu sözlere. Cevap vermek isteyince, Azize dudaklarına yapıştı.
Hasibe aniden uyandı. Gene ayakları sızlamaya başladı. Bu bi iyilige degilde. Ayaklarının ağırısına rağmen su içmeye kalktı. Pencereye bakmadan gitmezdi. Pencereye baktığında güzel manzaraya denk geldi. " Utanmazlar mı be ya sokak ortasında öpüşürler, tübe tübe." Gözlerini ayırmak istedi ama, son bu Azize oldugunu tanıdı: "Azizem ne yapıyor bu gece sokak ortasında, bir an önce eve gelsin, ben ona gösteririm öpüşmeyi. Ah Azizem Ah"
Azize Cevdetin dudağını bıraktı, ama yakın aralığını bırakmadı. Nefesleri bir birine degiyordu. Cevdet Azizenin elini aldı ve öptü. Azize o an Cevdetin gözlerinden gözlerini hiç ayıramadı. Sankı ömür boyu bırakıp gidiyordu ve öylece bakmaya doyamıyormuş gibiydi. Cevdet elini Azizenin çehresine koydu
Cevdet: Inşallah cepheden döndüğümde ilk senin yanına gelicem. Merak etme beni tamam mı.
Azize: Nasıl merak etmeyiyim Cevdet. Tabi ki merak edicem. Sana bişey olur diye çok korkuyorum.
Cevdet: Korkma bana bişey olmaz. ( elini Azizenin karnına dokunarak). Hemde karnındaki bebege dikkatlı olmalısın
Azize: Ne kadar sürecek bu cephe. Seni bebekle karşılamalı sürede olmasın.diye gülümseme attı.
Cevdet: Bilmiyorum Azize. Inşllah zafer bizim olur. diye, aniden fazla konuştuğunu farketti
Azize: Ne?? Bizim olur dediginde türklerin ki diyorsun yani. Cevdet susma.
Cevdet: Hadi iyi geceler Azize. Benimde gitmem lazım şimdi.
Cevdet Azizenin yanağından öpüp koşarak gitti. Azize Cevdetin ardından bağıra kaldı
Azize: Cevdet. Cevdet
Ama Cevdet gitmişti. Gitsede Azize yavaş sesle "Seni Seviyorum" diye kapın yanında kaldı.
Bu bölümüde bitirdik. Oy atmayı unutmayın lütfen. Sizleri seviyorum ❤❤❤
