Ben korkmam
Ben üzülmem
Hele aglamak, Asla!!
Ne zaman beni yıkabilecek bir duygu hissetsem,
Duvarlar ördüm kalbime, duygularima.
Bu beni vicdansizda yapsa yıkmadım duvarlarımı...
Çünkü yıkılırsam, eğer ki düşersem
Biliyorum orada elimi tutabilecek birisi yok...
Biliyorumki düsersem yere cakilirim..
Ne kadar zor olsada yine tek basima kalkarim.
Ama artik kalmaya calismak icin cok gec.
Artik basamaklari bitirmem gerek,
Ucmam gerek, gökyüzüne dokunmam,
Bu yalnizda tek dostum kendim'e sarılmam gerek...
Ve artik biliyorum..
Arkanda agac oldugunu sandigin dostlar sadece kendileri yaslanmak icin destek verirler...
Biliyorum ki, bu ruzgarlar, bu günes, bu gökyüzü bana bir seyler fısıldıyor.
Beni cagiriyor,
Eger birinin ellerini tutarsam ucamam,
Agirlik yapar gökyüzüne varamam...
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
En Zoruda Karda Yürümekti
ΠοίησηÖnceleri bilmezdim düşmeyi Annem tutardı ellerimden. Yada babam. Fazla erken bıraktıkar sanırım ellerimi Birden düştüm çünkü. İlk zamanlar yara oldu ellerim Sonra dizlerim. Düşmekten nasır tuttum artık. Düşünce yanmıyor canım Yada akmıyor kan damarl...
