Η φύλακας Άγγελος μου

Κεφάλαιο 9

Όταν χτύπησε το κουδούνι βγήκα αμέσως έξω στο προαύλιο. Ένιωσα κάποιο να με ακολουθεί και όταν κοίταξα τριγύρω μου, είδα τον συμμαθητή μου να με κυνηγάει. Άρχισα να περπατάω πιο γρήγορα και έβλεπα κάθε τρείς και λίγο πίσω. Σε μια φάση δεν έβλεπα μπροστά μου και έπεσα πάνω σε ένα άτομο.
Άνοιξα τα μάτια μου για να δω ποιος είναι και τότε συνάντησα το σοκαρισμένο πρόσωπο της Αγγελικής. Βρισκόμασταν σε απόσταση αναπνοής. Εκείνη βρισκόταν ανάμεσα στα πόδια και στα χέρια μου και με κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια.

Άκουσα κάποια χαχανητά και τότε κατάλαβα την κατάσταση που βρισκόμαστε. Σηκώθηκα από πάνω της και έσκυψα για να της ζητήσω συγγνώμη. Πήγα να την βοηθήσω να σηκωθεί, αλλά το έκανε μόνη της. Της ξανα ζήτησα συγγνώμη και έκανα να φύγω, αλλά με έπιασε από το μπράτσο. Είναι αρκετά σοβαρή και δεν μου μιλάει. Μάλλον θα θύμωσε. Σήκωσε το χέρι της στον αέρα και έκλεισα αυτόματα τα μάτια μου, νομίζοντας ότι θα με χτυπήσει. Αλλά αντί για πόνο ένιωσα να μου χαϊδεύει τα μαλλιά. Ξαφνικά ακούστηκαν από τα παιδιά γύρω μας <οοοοοοο>. Σίγουρα εγώ τώρα είμαι κατά κόκκινος, αλλά αυτή παραμένει σοβαρή λες και δεν έγινε τίποτα.

Αγγελική: Τι έπαθες;; Είσαι καλά;

Πριν προλάβω να απαντήσω εμφανίζετε ο συμμαθητής μου.

Συμμαθητής: Φυτοκορεατη... Εμένα δεν θα μου λες όχι. Θα κάνεις τις εργασίες μου.... θέλεις ή δεν θέλεις.

Τα μάτια της Αγγελικής άνοιξα διάπλατα και τον πλησίασε

Αγγελική: Να τα κάνεις μόνος σου.

Είπε και του έριξε μία μπούνια στην κοιλιά. Όταν ο συμμαθητής μου κατάλαβε ποια ήταν, φάνηκε που τρόμαξε.

Αγγελική: Από εδώ και πέρα θα κάνεις τα μαθήματα σου μόνος σου. Και δεν θα ξανά πειράξεις το Seo ούτε ένα άλλον παιδί από το σχολείο... Άλλως θα σε κάνω για τα κρεμμυδάκια.... Κατανοητό;

Συμμαθητής: Ε-ντά-ξει

Είπε συλλαβιστά και έφυγε.

Ύστερα τα παιδιά που είχαν μαζευτεί γύρω μας, ψιθύριζαν μεταξύ τους και λέγανε παράξενα πράγματα, πως η Αγγελική με γουστάρει ή ότι τα έχουμε. Νιώθω αρκετά άβολα και με το ζόρι αναμένω. Φοβάμαι να αντικρίσω το βλέμμα της Αγγελικής. Σίγουρα θα έχει θυμώσει.

Μετά από λίγο η Αγγελική μου άρπαξε το χέρι και γύρισε να κοιτάξει τα παιδιά. Εγώ μένω σοκαρισμένος και το χέρι μου τρέμει.

Αγγελική: Θέλω να καταλάβετε πως ο Kim Seo Jun, είναι φίλος μου. Και αν τον πειράξετε... Θα έχετε να κάνετε με εμένα.

Στην συνέχεια με τράβηξε και φύγαμε τρέχοντας, ενώ κάποιοι μας ακολουθούν. Πήγαμε πίσω από το σχολείο και κρυφτήκαμε πίσω σε ένα μεγάλο δέντρο. Την στιγμή που τα παιδιά πέρασαν από δίπλα μας η Αγγελική μου έκλεισε το στόμα με το χέρι της.

Ευτυχώς δεν μας είδαν και έφυγαν. Τότε για να ησυχάσουμε καθίσαμε και οι δύο στο κορμό του δέντρου.
Δεν μιλούσαμε. Στα αυτιά μου μπορώ ακόμα να ακούσω τα λόγια της
<Ο Kim Seo Jun, είναι φίλος μου>. Το εννοούσε αυτό που είπε ή απλός το είπε για να μην νομίζουν οι άλλοι πως με γουστάρει; Μάλλον δεν θα το εννοεί... Δηλαδή ποιος θα ήθελε να ήταν φίλος μου;.... Ακόμα και εγώ με μισώ!

Από τις σκέψεις μου, βούρκωσαν τα μάτια μου και ένα δάκρυ κόλλησε στο μάγουλο μου. Δεν μπορώ να σταματήσω τα μάτια μου στο να μην κλάψουν.

Αγγελική: Seo;

Όταν την άκουσα, προσπάθησα να κρύψω το πρόσωπο μου, για να μην με δει. Σηκώθηκα για να φύγω, αλλά δεν με αφήνει και με κρατάει δυνατά.

Αγγελική: Seo... Seo; Τι έπαθες;... Καλά είσαι; Περίμενε που πας;.... Seo... μιλά μου.

Είπε και εγώ τραβιώμουν για να φύγω. Όμως πέρα από τις προσπάθειες μου, είναι αδύνατον να την αποφύγω.
____________________________
Γειά σας😄

Τι κάνατε παίδες;
Ελπίζω να περνάτε καλά και να σας άρεσε το κεφάλαιο. Πείτε μου στα σχόλια την γνώμη σας.
Επίσης σας παρακαλώ πείτε μου κάτι αν σας αρέσει η ιστορία και αν θέλετε να την συνεχίσω.😐
Έπειτα συγγνώμη που δεν ανέβασα Κεφάλαιο πιο πριν, άλλα γύρισα από τις διακοπές μου ακριβώς την ημέρα των γενεθλίων μου.😁
Στις 20/7 και τώρα είμαι 17 χρόνον.🎂
Ποτέ πρόλαβα και έφτασα τα 17, δεν το κατάλαβα.😅
Τέλος πάντων αν θέλετε μπορείτε να μου προτείνετε για το πως θα θέλατε να συνεχίσει η ιστορία.

Τσάγια❤