Η φύλακας Άγγελος μου

Κεφάλαιο 6

Αγγελική: Καλά! Θα το πάρω αυτό σαν Ναι.

Είπε χαμογελώντας και με τράβηξε για να κάτσω δίπλα της. Είμαι σίγουρος πως έχω κοκκινίσει. Απλά πρέπει να μείνω ψύχραιμος... Μα τι λέω τα γόνατα μου τρέμουν, η καρδιά μου χτυπάει δυνατά, ιδρώτας βγάνει απότο μέτωπο μου... Έχω φρικάρει.

Αγγελική: Είσαι καλά; Μήπως είσαι άρρωστος;

Είπε και έβαλε το δεξί της χέρι στο μέτωπο μου. Πράγμα που με έκανε να κοκκινίσω περισσότερο.

Seo: Όχι-όχι... Καλά είμαι.... δεν έχω τίποτα απολύτως...

Είπα πολύ γρήγορα ενώ απομακρύνθηκα λίγο από για να βγάλει το χέρι της από το μέτωπο μου. Ύστερα χτύπησε το κουδούνι. Σηκώθηκα, τις χαιρέτησα και πήγα γρήγορα στην τάξη μου. Νιώθω καλύτερα τώρα που δεν νυστάζω.... Αλλά ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο που με άφησε να κοιμηθώ στα πόδια της... Γιατί μου φέρθηκε καλά.... Επίσης το όνομα της μου έκανε κάπως εντοπίσει.... Αγγελική.... Και το πιο περίεργο ήταν το χαμόγελο της... με κοιτούσε με ένα φιλικό πρόσωπο... Δεν ένιωσα κατώτερος για πρώτη μου φορά.

Οι άλλες δύο ώρες πέρασαν πολύ γρήγορα. Όταν σχόλασα δεν είδα την καινούργια, παρά μόνο την φίλη της με κάτι αλλά κορίτσια να φεύγουν μαζί.

Πήγα σπίτι μου και ετοίμασα κάτι να φάω. Σήμερα είναι Παρασκευή. Αυτό σημαίνει πως μπορώ να κάνω ότι θέλω, αφού αύριο δεν έχω σχολείο. Έκανα ένα ζεστό μπάνιο και μετά έκατσα λίγο στο κινητό μου να παίξω κάποιο παιχνίδι. Μετά αφού ήρθε η μητέρα μου, έκατσα να φάω μαζί της.

Μητέρα: Seo σε βλέπω διαφορετικό σήμερα.

Seo: Πώς δηλαδή;

Μητέρα: Φαίνεσαι λίγο πιο χαρούμενος. Έγινε κάτι στο  σχολείο;

Είπε με ένα πονηρό χαμόγελο. Πράγμα που έκανε τον Seo να γελάσω λίγο νευρικά.

Seo: Όχι! Όλα ήταν καλά... όπως συνήθως.

Μητέρα: Ο μπαμπάς σου θα αρχίσει σήμερα. Και εγώ θα πάω λίγο στην θεία σου, γιατί με φώναξε να περάσω από το σπίτι της. Θα επιστρέψουμε και οι δύο αργά το βράδυ.

Seo: Εντάξει!

Όταν τελείωσα με το φαγητό, ντύθηκα για να πάω βόλτα. Συνήθως τις Παρασκευές κάνω λίγο περπάτημα για να χαλαρώσω. Φόρεσα ένα τζιν και μία μαύρη μπλούζα, πήρα κινητό, ακουστικά, κλειδιά και βγήκα έξω.

Περπατάω περίπου μία ώρα. Μπροστά μου βρίσκεται η παλιά παιδική χαρά που με πήγαινε η μητέρα μου όταν ήμουν μικρός. Έβγαλα τα ακουστικά μου και κοίταζα για λίγο τριγύρω. Άρχισαν να μου έρχονται αναμνήσεις για το παρελθόν μου και τότε έκανα να φύγω, μέχρι που άκουσα κάποιον να κλαίει με λυγμούς. Μπήκα μέσα και κρύφτηκα σε κάποιους θάμνους. Ήταν ένα άτομο που έκλαιγε σε μία από τις κούνιες. Δεν μπορώ να αναγνωρίσω ποιος είναι, επειδή έχει βάλει μια κουκούλα και είναι λίγο σκοτεινά.

??: Γιατί με άφησες;
Νόμιζα ότι με αγαπούσες;
Έτσι μου έλεγες πριν με παρατηρήσεις
Ήσουν ένας ψεύτης... Ηλίθιες.
Ήσουν ο μόνος που μου είχε απομείνει... το μόνο άτομο που μπορούσα να στηριχθώ.
Γιατί έφυγες... τι έκανα;
Σ'αγαπούσα.

Είπε με μια φωνή που έσπασε ενώ κοίταζε τα αστέρια. Μπορούσα να καταλάβω το ποσό είχε πληγωθεί μόνο ακούγοντας την. Για ποιο άτομο άραγε να κλαίει.... Μήπως για το αγόρι της.

Επειδή ένιωσα άβολα που την κρυφάκουγα, πήγα να φύγω, αλλά κατά λάθος πάτησα ένα ξύλο και με άκουσε.

??: Ποίος είναι εκεί;

Βγήκα διστακτικά από την κρυψώνα μου με σκυμμένο το κεφάλι.

Seo: Συγ-γνώμη που σε κρυφάκουσα...

Είπα χωρίς ακόμα να την κοιτάξω και χωρίς να το καταλάβω, βρέθηκα στο πάτωμα ενώ εκείνη ήταν πάνω μου. Για την ακρίβεια είχε αγκαλιάσει την κοιλιά μου και έκλαιγε.

Μετά από λίγο κατάλαβα πως ήταν η καινούρια. Την αγκάλιασα απαλά και της χάιδεψα το κεφάλι. Εκείνη δεν μου μιλούσε και σταμάτησε να κλαίει. Νομίζω πως ηρέμησε.

Seo: Αγγελική γιατί κλαίς;

Δεν μου απάντησε. Σήκωσε το κεφάλι της και με κοίταξε. Ύστερα σηκώθηκε αργά από πάνω μου και σκούπισε τα δάκρυα της.
Έκανε να φύγει, αλλά δεν την άφησα. Δεν μπορώ να την αφήσω μόνη της έτσι.

Seo: Μην φύγεις. Δεν μπορείς να μου πεις το λόγο για το οποίο κλαίς;

Μπήκα μπροστά της και την κοιτούσα. Εκείνη έχει σκύψει το κεφάλι της και επειδή ακόμα φοράει την κουκούλα της, δεν μπορώ να δω το πρόσωπο της.
Έσκυψα λίγο τα γόνατα μου και της έβγαλα την κουκούλα. Τότε με κοίταξε γουρλωμένα μάτια, είχε βουρκώσει πάρα πολύ και δάκρυα κυλούσαν στα μάγουλα της.

Της σκούπισα τα δάκρυα με τους αντίχειρες μου και της χάιδεψα το ένα μάγουλο.

Seo: Νιώθεις καλύτερα τώρα.

Αγγελική: Ν-Ν-Ναι!.... Θέλω να πάω σπίτι μου... Μπορεί να με συνοδεύσεις;

Seo: Εντάξει.

Με οδήγησε μέχρι σε ένα στενό πριν φτάσουμε στο σπίτι της.

Αγγελική: Εδώ είναι εντάξει. Σε ευχαριστώ που με συνόδευσες.

Είπε προσπαθώντας να χαμογελάσει. Την χαιρέτισα και έφυγα για το σπίτι μου, απορώντας ακόμα γιατί έκλαιγε.
____________________________
Γειά σας😄

Τι κάνατε παίδες;
Ελπίζω να περνάτε καλά και να σας άρεσε το κεφάλαιο.
Πείτε μου στα σχόλια την γνώμη σας.
Επίσης μπορείτε να μου δώσετε αν θέλετε καμία ιδέα, για το πώς θα θέλατε να συνεχίσω.😊

Τσάγια❤