AzCev'imi bi şiirde deneyim dedim
Bazı hatalarım olabilir
Beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın..
Azize evine dönüyordu
Gece vakti geldi hemen
Nobetçiydi hastenede
Yalnızca dolaşıyordu
Tek başına gecelerde
Karanlıktı etraflar
Biraz rüzgar var sanki
Meyhaneye yaklaştı
Ordaki gürültüler
Kulak çınlatır sanki
Ordan geçti,
evinede yaklaştı
Yorgundu hemşire
Çok çok yorgundu
Gözü önü hep kandı,
hemde savaştı
Sürü sürü hastalar
Can sıkıcı iniltiler
Yetiştirmek için
Hızlı hızlı koşmalar
Başını acıtırdı
Üstelik dışardaki
Bitmeyen dedikodular
"Kocası vatan haini
Oda onun karısı"
Böyle sözler
Bıktırırdı hemşireyi
Tam evine de geldi
Sessizlik
belli hepsi uyudu
Yavaş adımlarla yürüdü
Yatağına yaklaştı
Kendisini orayada bıraktı
Ağlamak istiyordu
Boğazı düğüm oldu
Istedigi tek şeydi
Kocasına sarılmaktı
Kokusunu hissetmekti
Soluksuz, nefessiz onu öpmekti
Lakin o burda degildi
Gavur yunan konaktaydı
Cevdet'te iyi degildi
Karısını hasret edip
Gözü açık uyurdu
Hızlı kalkıp yerinden
Hemen gitmek isterdi
Iki Ahu gözlerini
Sonsuza kadar ayırmadan
Seyretmeni isterdi
"Cevdetim şimdi yanımda olsan
Nefesin nefesime degse
Gözlerin gözlerime baksa
Hepsi olan yalan desen
Sonra sıkıca sarsan"
Kendin böyle avuturdu Azize
Lakin geçmiyordu Özlemi
Geçmiyordu kalbindeki acısı
Ama o acısı, hemde özlemi
Yedi yıl gibisi degildi
O yedi yıl aklına geldiginde
Bu Haline de şükür etti
Uyumaya çalıştı
Ama hiçte olmuyordu
Diger günler öyle degildi
Bugün çok özlüyor sanki
Soğuk yatağını ısıtacak
Birisi yoktu çünkũ
Kalktı Azize yataktan
Sonra biraz düşünüp
Hemen çıktı odadan
Hipnoz gibi yürüyüp
Naptığını bilmeden
Çıktı ana kapıdan
Haha en güzel yerinde kestim, şiir seviyorum o yüzden bi deniyim dedim, umarım beğenmişsinizdir
Ilk kez yazdığım için çok yazmadım
Devamını çok bekletmicem
