The Werewolf's Beauty

17

"What? The make out thing? Well–

"Hindi, kung sino ang nakauna." Pagputol niya sa sinasabi ni Teagan.

Pilit inaarok ni Teagan ang gustong sabihin ni Juniel at sa nakuha rin niya ang ibig parating ng dalaga.

"Come here," Iniunat niya ang dalawang braso.
Parang bata namang lumapit si Juniel upang siya ay mayakap ni Teagan.

"My mom told me that a woman's worth should not be degraded when she gave her first to a man who was not wedded to her. To me, you are still immaculate." Humiwalay si Teagan sa yakap at itinapat ang hintuturo sa may puso ni Juniel. "This one is pure. Kaya wag mong isiping mababa ang tingin ko sa'yo dahil lang sa hindi ako ang nakauna sa iyo. That's not how love works, baby."

Di maiwasang matulala ni Juniel sa kaharap, bawat salita ay punong-puno ng sinseridad. Niyakap niya si Teagan. "I promise, ikaw lang mula ngayon."

She felt his lips kissing the top of her head.  "So, pwede nating ulitin?"

At bumalik na naman sa pagkapilyo si Teagan.

"Pervert!"

-
Ang mga puno ay mararahas na gumagalaw dala nang malakas na ihip ng hangin, nakakatakot rin ang sumasabay na matatalim na kidlat at kulog na kasunod.

Sa isang malaki at makalumang kastilyo ay may isang kwarto roon, nagsusumigaw ang isang babae tila may iniindang sakit.

"AHH!!!"

Halos mamaluktot siya sa ibabaw ng kama at tila may sumusunog sa kanyang bandang likuran. 

"Am gresit! Am gresit!" Sigaw niya sa salitang Romanian na ang ibig sabihin– Nagkamali ako.

Ang kanyang katawan ay napapalibutan ngayon ng asul na apoy. "AHH!!!"

Pabalyang bumukas ang pintuan ng kwarto, napatingin doon ang babae. Lumapit ang malaking bulto iyon sa kanyang kinahihigaan.

"Femeie saraca. Doar să poarte cu ea."

'Poor woman. Just bear with it.'

Ang mga ugat ng babae sa kanyang noo at sentido ay nag-umbok, ang kanyang buong katawan ay pinagpapawisan.

"AHH!!!" Huling sigaw niya at bigla na lamang nawala ang asul na apoy at nanlulumatang dumapa ang babae.

Inililis ng lalaki ang tumatakip na kumot sa katawan ng babae. Hinawi niya ang pang-itaas at bumungad sa kanya ang panibagong sugat na may korteng ahas din.

Hindi na 'to bago sa lalaki sapagkat halos ang likuran ng babae ay puno na ng ganoong marka.

"Nu avem.. timp suficient. În curând, aceste... semne vor ști adevărul."

'We do not have enough time. Soon, with these marks they'll know the truth.'

Paputol-putol ang pagsasalita ng babae sapagkat hinahabol niya pa ang kanyang hininga.

Ngumisi ang lalaki at tinalikuran ang babae. "You don't have to be scared. Just do what I say and your life will be spared, and of course, your lover's life."

"You are so evil. Your wrath will bring you to nowhere. You'll never win against them!"

The man just shook his head and laugh. "Ah, I could still sense your loyalty towards the Rusches and the Mullens." He faced her again. "How pathetic. Here you are expressing your loyalty to them but what to do? They'll kill you anyway because you betrayed them."

He started walking away from her but she still wants to say something. "It's because you threatened me! You traitor!"

"And so are you, Greta." And he left.