Umudum Var!

"Umdum yok "

Tarih : 18 Temmuz 2002
Başımı yerden kaldırdım ve gökyüzüne bakmaya başladım . Yavaş yavaş yağmur yağıyordu . Gözlerimi kapattım.
Bir yanım yağmuru hissettmeye çalışıyor , bir yanım ise toprağın kokusunu duymaya ...
Bir süre öyle kaldım . Sonra başımı insanların olduğu tarafa çevirdim . Gözlerim teker teker üzerlerinde gezindi .
Herkes siyah giyinmişti. Peki neden?
Neden abimin ve diğerlerinin ellerinde kürek var? Neden toprak atıyorlar?
Sanki olayı yeni yeni idrak edebiliyordum .

"Durun!" diye bağırdım. Bu herkesin bana bakmasını sebep oldu ama umursamıyordum.
Hemen abimin yanına koştum. " Yapmayın."
"Onlar ölmedi. " dedim sesimin yüksek çıkmasını umut ederek.

Abim geldi yanıma. Elini omzuma koydu ve yavaşça sıktı. "Yapma be Umut." dedi ve yanağından bir damla yaş aktı. Boşta olan eliyle akan gözyaşını sildi .
Diz çöküp yere oturdum. " Annem ..." dedim önce. "Beni,bizi bırakıp gitme nolur!" derin bir nefes alıp geri verdim . " Hani biz hala çocuktuk? Eğer biz çocuksak halâ kim bakacak bize ?" durdum ,bekledim . Bir cevap gelmesini bekliyordum ama hiçkimse bir cevap vermedi . Herkes susmuştu.
"Peki ya sen baba?" diye sordum bu sefer. Babamın gömüldüğü tarafa bakıyordum .
" Sen gitme be babam!" dedim ve başımı toprağa bastırarak ağlamaya başladım .
" Neden ikiniz bir gidiyorsunuz ki ?" diye sordum ama yine cevap veren kimse olmamıştı.

Abim de diz çöküp yanıma oturdu. Buruk bir sesle " Şimdi onlar gitti ama halâ ben varım yanında kardeşim . Eminim onlar gittikleri yerde çok mutludurlar . Seni böyle ağlarken görürlerse çok üzülürler bak! Hadi kalk ağlama artık . " dedi ve bana sarıldı . Bir süre ona karşılık vermedim, veremedim. Ağladık...
Ikimiz de ağladık.
Sonra birlikte yerden kalktık. Gözyaşlarımızı sildik .
Diğerleri ellerine tekrardan kürek alıp kazmaya başladılar .
" Hani hep der ya annem ' umudunuz hep olsun . Hiç kaybetmeyin onu' diye . " dedim ve abime baktım. Başını salladı ve beni onayladı . " Işte şimdi, şu andan sonra benim umudum yok!" derin bir nefes alıp hızlıca tekrar verdim. Kendime kısa bir süre tanıdım .  Annemle babamın mezarına baktım bir süre. 
"Kalmadı!" 
Kendi ismimden vaz geçiyordum...

_____________________________________________

Herkese meraba arkadaşlar. Hikayemi umarım beğenirsiniz.
Umudum yok ikisi de tanıtımdır ama 1.attığım benim pek içime sinmedi.
Sizce kızın da mı bir ablası olması gerek?
Ve kızın ismi hoşunuza gitmediyse değiştireceğim?
Yorum bırakır mısınız? Yorumlarınız çok önemli.....
Teşekkürler.
❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤❤