Nefret ediyorum bu kaosun ortasında
Senin yanında huzur bulmaktan
Nefret ediyorum her vazgeçtiğim anda
Kendini hatırlatmandan
çünkü unutmamak diye bir şey yok
Elinde değil bu insanın
Ama seni hatırlıyorum
Nefret ediyorum seni hatırlamaktan
Hiç söylemedim aslında
Ne hissettiğimi
Her yerim yara bere, acıyor işte
Bu ağlayarak yazdığım ilk değil
Son hiç değil
Nefret ediyorum o kadar çiçeği bırakıp
Kokuna muhtaç olmaktan
Bak şimdi küçük bir kız ölüyor
Elinde bir sürü fotoğraf
Hepsinde sen
Yanında kimseler
Ah diyorum, nereden çıktı şimdi bu
Canım, niye şimdi bu
Biraz da sen hatırla beni
Ya da yine boşver, sanırım alışacağım
Ve bu benim
İlk alışamadığım acı
