Kalktı yerinden
Sessizce
İçi savaş alanıydı oysa ,
İçi yangın .
En kuytusuna kadar
Bir kırıntı bile bulamadı kendine dair ,
Yıllarca ektiği tohumların dolduğunu gördü bir bir
Oysa ne emeklerde büyütmüştü umudu sevdiğinin gözlerinde
Şimdi kırık bir hayal olup düşmüşler sevdiğinin ellerine
Geri al
Demek geçti içinden
Beni geri al atma yabana gönderme uzağına ...
Ama gönül tahtı tarumar olmuşken
Ah hangi yüreğe dokunur
Ne kaldıysa ondan geriye
Toplayıp yürüdü gecenin en zifirisine ...
