Mr. Billionaire, Don't English Me [ON-GOING]

Mr. Stranger 11:

Pareho kami nakatingin sa kisame. Di kami masyado gumgalaw at ganoon pa rin posisyon namin mula kanina. Medyo nakaka-awkward at naghihiyaan pa kaming dalawa.

"Who I am? Who's my family ? I'm I rich or I am from rich family? Why I only speak English? Unlike the people here they are all speak Tagalog? Why there's some things I don't know?" Sunod-sunod na turan ni Ros. Halata sa boses niya ang pagiging malungkot niya.

Tiningnan ko siya at parang bata siya na nakasimangot habang nakatingin sa kisame.

Sumulyap ulit ako sa taas.

"Don't worry, I will help you remembering all things. Don't change even what you will know on your past." Pahayag ko at nakangiting natural na tumingin sa kanya.

Tiningnan din niya ako at ngumiti ng napakalaki halos labas na lahat ngipin niya. Para pa rin siyang bata gumalaw.

"Teach me how to speak Tagalog. I want to learn your language. I know you have a hard time talking to me in English to be able to understand what you say. I'm sorry if I'm giving you a hard time." Hinging pasensya niya sakin.

"Sus! No need to mentioned. Because of you, I learned to speak in English a little bit even sometimes my English is bad." Sabi ko sabay tumawa."Anyway, on my day off, we're going to market then I will teach you to speak Tagalog and I will tell you what we call on the things you know." Sabi ko sa kanya maya-maya.

"Sure!" Nakangiting sabi nito agad na halatang gustong-gusto niya.

"Let's sleep? I have a work tomorrow. I don't need to be late." Sabi ko sa kanya at tumagilid na ako ng higa.

"Night, my Lady Beth." Sabi pa ni Ros sakin.

"Night, Ros." Sabi ko rin at nakangiting ipinikit ko na ang aking mga mata.

******

Nagising ako sa tunog ng alarm clock ko. Ano pa ba alarm clock ko? Ee di yung asong nasa labas ng apartment. Kada kasi tumatahol na ito, nangangahulugan lang iyon na nagja-jogging na ng maaga yung mga kabataan dito. Kaya iyon ang alarm clock ko tuwing umaga.

Alas 5 na ng umaga at kailangan ko na mag-ayos at magluto ng almusal namin ni Ros. Bumangon na ako sa pagkakahiga. Tatayo na sana ako nang hawakan ni Ros ang kamay ko.

"Where are you going, Lady beth?" Pupungas-pungas pang tanong ni Ros at halatang antok na antok pa ito.

"Preparing for breakfast." Sabi ko sa kanya. Tatayo ulit ako nang di pa rin niya inaalis ang kamay ko sa pagkakahawak niya.

"It's too early. Let's sleep." Parang bata na sabi niya sakin. Binitawan na niya ang kamay ko at bumangon. Humikab pa siya na halatang antok na antok pa. "I'm still sleepy." Pumipikit-pikit ang mata na turan niya with nguso pa.

"Sleep again. I will wake you up when breakfast is done. I have a work to do." Paliwanag ko sa kanya.

"Can I go with you?" anang boses pambata sabi niya.

"No, my boss will be mad at me." Sagot ko sa kanya."I leave you. You sleep and I will prepare our breakfast." Sabi ko sa kanya at naglakad na palabas ng kuwarto.

"Wait! I will go with you, I'm not sleepy anymore. It's gone." Nagmamadaling sinusuot ang tsinelas pambahay na sabi niya.

Pagkasuot niya, tumayo na agad siya at sinundan ako palabas ng kuwarto.

******

Pinagmamasdan lang ako ni Ros sa ginagawa ko. Kung kukunin ko sa gilid yung kutsilyo, susunod rin siya. Pag babalik ulit ako sa lababo, susunod rin siya. Para siyang batang panay sunod lang sa akin pag saan ako pupunta.