Signs Of Love [Completed]

အပိုင္း[၂]

Zawgyi...

"သားရွင္း....
ဂြ်န္ေလးကို က်ဴရွင္အပ္ေပးမွာဆိုလည္း....
..အပ္ေပးလိုက္..
သားက ေနာက္ႏွစ္ဆို...အထက္တန္းတက္ရေတာ့မွာ
အေရးႀကီးေနၿပီ...စာၾကည့္ခ်ိန္မျဖဳန္းနဲ႔..."

"မင္း...ေမေမ ေျပာတာဟုတ္တယ္...
စာသင္တမ္းေဆာ့ရမယ့္ အရြယ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး
သား....."

မနက္စာထမင္းဝိုင္းမွာ..ပါးပါးနဲ႔ေမေမက
ဂြ်န္႔ကို..စာသင္တာရပ္ဖို႔ေျပာလာသည္။
ဟင္းပြဲေတြလာခ်ေနတဲ့...အစ္မေတြက ဒီစကားေတြကိုမီးဖိုခန္းထဲကဂြ်န္႔ဖြားဖြားဆီအေရာက္
ျပန္သယ္ၾကမွာေသခ်ာသည္။

"စိတ္ခ်ရတဲ့...က်ဴရွင္မွာ အပ္ေပးလိုက္...
သားလည္းေနာက္ႏွစ္က်ရင္..ေက်ာင္းေျပာင္းေတာ့
မွာပဲ..."

"သား...ဝၿပီ"

လက္ထဲက တူကို..အသာခ်ၿပီး...ထြက္လာခဲ့သည္။
ဒီပုံတိုင္းဆို...ဂြ်န္ေလးကိုဒီည စာေခၚသင္ဖို႔မလြယ္...
ဂြ်န္ေလးကိုေဘးနားမွာထားဖို႔ဆိုတာက
စာသင္ဖို႔ကလြဲရင္ က်န္တာကမရွိ

ဂြ်န္က ၁၀ႏွစ္ျပည့္ကာစ..ကဲလို႔အေကာင္းဆုံးအရြယ္
ကိုေရာက္ေနတာခက္သည္။
ရီရွင္းကလည္း.. ေျပးလႊားမေဆာ့ခ်င္ေတာ့...
ဂစ္တာေခါက္မယ္..စာအုပ္ဖတ္မယ္...စြန္လႊတ္မယ္...

အဲ့လိုအခ်ိန္မ်ိဳးေလးေတြဆို ေခၚထားခ်င္ေပမယ့္
အဲ့ကေလးက တစ္စက္ေလးမွ အၿငိမ္မေနခ်င္...
စြန္လႊတ္မယ္ေဟ့ ဆိုလည္း ေျပးလႊတ္ရမွ...
စာဖတ္ဆိုလည္း...အရုပ္ပုံေတြၾကည့္ၿပီး ဟီးဟီးဟားဟားရယ္လိုက္ရမွ...ကေလးေလးက
သေဘာက်တာ။
ဂြ်န္ေလးျမန္ျမန္ ႀကီးလာမွေကာင္းမည္။
ဂစ္တာတီးလည္းသင္ေပးမယ္အခ်စ္ဝတၳဳေတြလည္း
အတူတူဖတ္မယ္..။

ဒါေပမယ့္...
ဂြ်န္ေလးအရြယ္စေရာက္ခ်ိန္မွာ သူကဒီမွာရွိမွာ
မဟုတ္..
ေက်ာင္းမေျပာင္းခ်င္ေပမယ့္ ...ပါးပါးတို႔စိတ္ႀကိဳက္
ေျပာင္းကိုေျပာင္းရမည္။
တစ္ႏွစ္ေလာက္ပါပဲ ...ဆိုးလ္မွာ..သူအသားက်တာနဲ႔
ကေလးေလးကို..ေခၚထားမည္။
သူကသာ..ေတြးရင္း...ရင္ေမာေနရတာ..
သူ႔ကေလးေလးကေတာ့ ခုခ်ိန္ေလာက္ဆို...
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မီးပြင့္ေအာင္ကဲေနေတာ့မွာ.....