Beni anlamayan çevremdeki yakınlarıma kızmıyorum. Çünkü onların bir suçu yok ben kendimi anlatamıyorum. Herşeyi konuşup anlatan şu dilim kendimi anlatmaya gelince nedendir bilinmez sözcüleri bulamıyor. Benim düşümcelerim insanlar tarafından tastik ediliyor olmasına rağmen neden sonunda evet doğru söylüyorsun ama öyle de olmaz ki yani deniyor.
Burada kimsenin inancını irdelemek istemiyorum yalnız bayan arkadaşlara soruyorum birazda aflarına sığınarak. Neden gelecekten kaygı duyup, İslama uygun olmayan yerlerde ve şartlarda çalışıyorlar? Evlenince kendilerini neden yük olarak görüyorlar? Oysaki evlenince en çok görev onlara düşüyor. Geleceğin teminatı olan çocuklarımızı yetiştirmek, sadece bu da değil tabi,sadece bu bile olsa çok büyük bir sorumluluk değilmi?
Bu hususta biz erkeklerin de suçu çok fazla elbette. Kadınlara gereken değeri vermeyip, islamdan uzaklaştıkça bu dahada şiddetli hale geliyor, hep kendimizi majör biri olarak görüyoruz. Halbuki kadınlar bizlere emanet ve emanetin değeri islamda en üsttedir. Nasıl ki biz bu dünyada Allah'ın rızasını kazanmaya çalışıyorsak, eşlerimiz de aynı meşgale ile meşgul olmak için var. Onları köle gibi gören düzenleri kınamamak elde değil.
Allahın rızasını kazanmak adına, imanının yarısını kurtarmak adına sevip evlenen kardeşlerim için tek sözüm Allah sizlerin muhabbetini daim eylesin. Şu fani dünyada konaklarken yalnız olmadığımızı, her yaratılana karşı bir sorumluluğumuz olduğunu unutmayalım. Allah ve rasulünü seviyorsak çevremize karşı, elimizin altındakilere karşı şefkatli olalım. Selametle...
