de ijsprins

hoofdstuk 1

De jongen naast me – denk de meest verlegen van onze groep - schoof ongemakkelijk een paar stappen naar achter. Ik geef hem daar niet de schuld van. maar De prins was tenminste geen gaten in hem aan het branden zoals hij wel deed met mij.

"Je wordt de rest van de dag naar je kamers gebracht," vervolgde de koningin. "Voel je vrij om kennis te maken met het kasteel, want dit zal je huis zijn voor de komende weken. Als je hulp nodig hebt, kun je je persoonlijke dienstmeid vragen om je een rondleiding te geven, zodat je niet in een verboden deel van het kasteel terechtkomt ;' waarschuwde ze waarna ze zich liet zakken op haar stoel. "Beschouw de mogelijkheid om gasten te zijn in dit kasteel als een zeldzame eer. Je kunt nu vertrekken. '

Mijn ogen dwaalden nogmaals af naar de koude prins en ik merkten dat hij niet langer naar me staarde. In plaats daarvan leken zijn ogen te verglazen, alsof hij diep in gedachten was. Ik voelde dat de anderen dit ook door hadden en dat hun huid net als de mijne begon te kruipen.

 de anderen werden weggeleid door hun dienstmeisjes en dat de mijne op me stond te wachten. Ze was een mooie meid, met donkere zilveren krullen die uit de bedekking boven haar hoofd tevoorschijn kwamen. Ze leek een paar jaar ouder te zijn dan ik, en ik veronderstelde van haar ronde, nieuwsgierige gezicht dat ze net zo geïnteresseerd in me leek als ik in haar was.

Ze lachte. "Voor een krijger, ben je wel snel afgeleid ."maar ik reageerde niet want in mijn hoofd was ik nogsteeds bezig met het feit dat ze me niet anders behandelden ondanks dat ik een van de eerste vrouwelijke krijgers met het ijs vuur was. 

Ik keek weer op en glimlachte naar haar en besloot haar aardig te vinden, en te gebruiken als mijn vertrouwens persoon. Ze zag er lief en kwetsbaar uit, maar achter haar aarzelende ogen lag een slimme geest. Ik kon het zien."Ik ben nog geen krijger, maar ik veronderstel dat vanaf het moment dat ik er één ben, ik nogsteeds afgeleid zal raken  ' lachte ik

De meid glimlachte. "Kun je echt het koude vuur beheersen?" zei ze zonder te aarzelen "Ik kan niet zeggen dat ik het kan controleren, zeg maar, maar ik kan het oproepen;" vertelde Ik haar. "Mag ik het zien?"vroeg ze. Ik knikte en antwoorde met.'Misschien als we eenmaal op mijn kamer zijn, kun je me er naartoe brengen?' Vroeg ik, want ik aarzelde om mijn krachten in de gang te laten zien. Voordat ze kon reageren, gingen de dubbele deuren naar de Koninklijke rechtszaal open en vulde een stroomversnelling de doorgang. Ik hoefde me niet om te draaien om te weten dat de ijsprins achter me stond.

Ik huiverde.

"Meekomen." De meid trok snel aan mijn arm, maar ik leek wel op mijn plaats bevroren te zijn door een onbekende kracht.

De ijsprins liep langzaam om me heen tot hij recht voor me stond. Hij hield zijn ene hand achter zijn rug zoals de meeste koninklijke mannen deden - het was een teken van elegantie en gratie. Maar het was de kilheid in zijn ogen die elk sprankje hoop op een goed gesprek verving in angst voor wat hij zeggen ging.

"Waarom ben je blijven hangen?" vroeg hij met een kille stem. Zijn toon was erg laag en gecontroleerd. "Afluisterend op ons gesprek, ben je daarom nog hier?". "N-nee, ik maakte kennis met mijn dienstmeid, ik zou nooit de ijstroon kunnen afluisteren." Ik reageerde met zoveel mogelijk respect, maar de ogen van de ijsprins werden spleten.

"Je bent geboren met een geschenk dat je niet zou moeten bezitten. Er zijn leden van de koninklijke familie die het buitengewoon oneerlijk vinden dat een boer zoals jij nog meer macht zou kunnen hebben dan zij. Ze zijn bang dat jullie vier zullen proberen om ons koninkrijk omver te werpen met jullie krachten. "

"De laatste drie generaties van koningen hebben niet eens het koude vuur kunnen hanteren, ik ben de laatste van mijn mensen die het geschenk bezit." Begrijp je hoe bedreigend het is om te weten dat iemand anders hetzelfde geschenk bezit? behorend tot een van de vier koninklijke families. " Hij lachte, maar er was niets vrolijks in het geluid. 'Hoe graag ik jullie ook wil uitroeien, ik moet de bevelen van mijn vader opvolgen en je trainen.' De prins zweeg even en deed nog een stap dichterbij terwijl zijn ogen leken te bevriezen. Er vormde zich ijs op mijn wang terwijl hij tegen me aan blies en in mijn oor fluisterde. 'Ik heb besloten dat ik je het minst leuk vind, let op jezelf, meid, dit is je enige waarschuwing.'

En daarmee liep hij weg en liet een spoor van ijs achter als voetstappen. Ik ademde voor de eerste keer in bijna een minuut. Is dat echt net met mij gebeurd? Het gezicht van mijn dienstmeisjes bevestigde dat het waar was.

"Ik denk dat ik zojuist een vriend heb gemaakt; Ik lachte, maar er was niets leuks aan.Ik was slechts een dag  in het kasteel en had al een vijand gemaakt. Ik had geen idee wat ik daaraan zou doen.

een hele grote hoofdstuk maar ik wou dat jullie even een goede beeld zouden krijgen waar het verhaal over gaat. vind je het leuk lees dan vooral verder. zie je spellings fouten meld het dan even. als je het leuk vind stem er dan op. en verder nog een mededeling, dit boek kan je bekend voorkomen want er zijn meer boeken met soort gelijke context, maar ik beloof je dat dat met de hoofstukken mee steeds minder wordt. ik zal ook niet regelmatig uploaden, ik doe dat alleen wanneer ik weer eens een ingeving heb. want anders is het boek niet leuk op te lezen