Taste of Sky (EL Girls Series #1)

Chapter 39

Hindi na maganda ang sitwasyon ng aming organisasyon at ayokong pati kami ni Pedro ay sumama pa sa suliranin nito.

We are there to help the organization and not to become their burden by not following the rules.

We have our oath. Nakasumpa kaming lahat na UASA ang higit naming paglilingkuran sa loob ng organisasyong ito.

"Kawalan tayo sa kanila, Peter. Alam mong isa tayo sa mahigpit nilang inaasahan."

"Mas malaking kawalan ka sa akin, Behati." Natulala na ako sa kanya.

"This conversation isn't working at all, Peter. I can't, we can't get back together." Bumagsak ang balikat nito nang sabihin ko ito sa kanya.

"No, you listen to me baby." Hindi ako nakapiglas nang ilang beses niya akong halikan.

"Peter!"

"Listen, I am not asking you to leave. Ako ang aalis."

"Can't you hear your words Pedro?! Don't you ever dare leaving UASA dahil hinding-hindi kita tatanggapin. I never asked for it!"

Tatalikuran ko na siya pero marahas na ang kanyang kamay sa akin para mapabalik ako.

"Then, how can I have you again? Tell me, how can I have you again baby?"

"Commander, we can't. We can't right now, while people needs us."

"Who are those? Kilala mo ba sila? Are they aware of you? Do you think they'll honor you for helping them? Do you think they'll help you when you're in need?"

"Peter, you can't understand me! I'm doing this for my own frustration. I am helping because I failed to help my family." May tumakas nang luha sa aking mga mata.

"My eyes witnessed how nature tortured my family, I heard hundreds of cries, and I felt thousand shaking hands out of fear. Hanggang ngayon, damang-dama ko pa ang lahat Peter, hanggang ngayon naririnig ko pa rin ang iyak ng mga bata at bawat haplos ng mga inang kalong ang kanilang mga anak na walang buhay. Lahat 'yon nandito pa rin." Itinuro ko ang dibdib ko.

"Behati.."

"I looked tough? Yes, yes! But that doesn't mean that I can't be hurt. Nasasaktan ako Peter dahil kailangan kitang pakawalan, I need to pursue the thing that I've been dreaming of. Kailangan kitang pakawalan dahil may dahilan ka rin kung bakit ka pumasok dito. If loving each other will make us slow, then we can't have this now."

"A-Are you aware Behati about Earth right now?" tumango ako sa kanya.

"And you are giving your limited time—"

"Sino? Sino pa ang magbibigay ng oras, bukod sa atin na may kakayahan Peter? Earth is dying, UASA can't just announce it to the whole world. But we have our approaches that can save this planet. Sa tingin mo ay tama pa na umalis ang isa sa atin sa ahensiyang nagkukulang na sa mga taong may abilidad na katulad natin?"

"This is what I feared the most Behati, that you'll choose your first love over me." I opened my mouth to answer him, but I chose to remain silent.

"Gabi na Peter, we need to rest. This trip isn't healthy at all, I think we need to get back to UASA."

Tumalikod na ako sa kanya, sa pagkakataong ito ay hindi na niya ako pinigilan. Mabilis ang mga hakbang ko para lamang makalayo sa kanya.

"What happened?" salubong sa akin ni Alys.

Umiling na lamang ako sa kanya.

"I'm tired cousin, mauuna na ako sa inyo ni Lance. Have fun." Kinuha ko na ang robe ko at mabilis ko itong isinuot.

Nagmadali na akong bumalik sa kwarto ko at dito ko ipinagpatuloy ang pagbabad sa sarili ko.

Halos maubos ko ang isang bote ng wine bago ko maisipan na banlawan ang sarili ko at magtungo na sa kama.

Ilang oras akong tulala sa kisame habang paulit-ulit na tumatakbo sa isipan ko ang pagtatalo namin ni Peter. Nakailang gulong na ako sa kama, hindi ako makatulog.

Bumangon ako at lumabas ng terrace ng kwarto. I saw the calm waves of the sea water.

Naagaw ang pansin ko nang may isang pamilyang nasa kanilang terrace din habang nanunuod ng mga bituin sa langit. They have a big telescope and the kids are enjoying with their parents.

"Hi!" bumati sa akin ang ina.

"Hey," tipid na sagot ko.

"Mama, look! Mas malaking ang stars dito." Hindi ako nagkamali, mga pinoy ang mga ito.

Lumapit muna ang babae at sinilip ang sinasabi ng anak.

"Yes, it's so big."

Ibinigay muli niya ang telescope at bumaling ito sa akin.

"Pinay ka rin?"

"Yes,"

"Oh, nag-alangan pa ako kanina. Purong pinay?" tumango ako.

"Hindi halata," natatawang sabi nito. "Sino ang kasama mo?"

"I'm with my cousin, having a one week vacation."

"So how's your stay here?"

"Good," I lied.

Mukhang pansin nito na hindi ko gustong makipag-usap kaya nagpaalam na rin ito sa akin at sumali na lamang siya sa kanyang pamilya.

Pumasok na rin ako sa aking kwarto at pinilit ko ang sarili kong matulog.

Maaga akong nagising at nag-ayos ng sarili. When I was about to reach the door knob my phone rang.

It is Commander Jensen this time. Nervously, I answered the phone.

"Lieutenant Monzanto speaking,"

"Where are you?" I can feel the panic in his voice.

"Commander?"

"I said where are you?!"

"61 Moo 3, T, Khuk Khak Khao Lak A. Takuapa Phang-nga 82190, Thailand. Khao Lak Orchid beach resort." Ilang segundo itong nawala sa linya hanggang sa marinig ko ang malutong na mura nito.

"Shit! It is near the indian ocean! You need to move as soon as possible."

"W-What sir?"

"Days ago the connection with data satellites were fixed. But now there's a continuous glitching of signals. But the last signal was located at the indian ocean, there will be a possible earthquake, Behati. And that follows tsunami. Leave the area immediately!"

Hindi ko pa man tuluyang napapatay ang telepono ay malalakas na sigaw ni Pedro ang kumalabog sa pintuan. Agad ko itong pinagbuksan.

"Lieutenant we need to go."

--

VentreCanard