Halooooo~ another chappie for you 😘 Hope you like it!
------------------------------------------------------------
Angel's P.O.V
"Art ano ba ang plano nyo?" i asjed hee frustatrated. Naiinis ako. Kasi wala akong magawa! Feeling ko napaka-walang silbe kong ina!
She bent over and kissed me on the forehead. "Relax ok? Hintayin lang natin ang mga security natin, then we'll rescue our precious princess right away."
Maya maya pa dumating na ang mga security na inaantay namin. Sumakay agad kami sa kotse at nagsimula ng magdrive si Art.
Nalala ko na naman ang boses ng anak ko. Nako talaga! Napakatapang na bata!
Flashback..
"Nasa akin ang anak niyo." sabi niya ng may kasamang tawang demonyo.
Bwisit!
"Ano bang kelangan mo?! Ha?! Ibalik mo ang anak ko!" nanggagalaiti kong sabi sakanya.
"Pasensya na ha? Masyadong marami para i-ellaborate. Anyway.. Wanna hear your precious daughter cry?" mapang asar nyang tanong.
"Tigilan mo ang anak ko!! Walang hiya ka!" mangiyak ngiyak kong sigaw sakanya.
"Oh please! As if that'll make me cry. I may be a little brat for you but my Dad thought me how to be tough. Like Duh! He's going to get me out of this stinky place and he's gotta make you pay for ruining my smooth silky skin! I hate you! Ughhh!"
Natigil ang luha ko ng marinig ko ang boses ng anak ko. Maayos siya. Diyos ko salamat po!
End of Flashback
"We're here." Art announced.
Bubuksan ko na sana ang pinto ng pigilan niya ako.
"It's me whom she wants. I'll go. Stay here and wait for our daughter okay?" she then kissed my forehead and went out the car.
Nakapasok na siya. Pero di ako mapakali.
30mins. Pa ang nakalipas wala pa rin ang mag-ama ko.
Lumabas ako ng kotse at sinenyasan ang mga security na pumasok sila ng tahimik at walang nakakaalam.
Nang makapasok ako, narinig ko ang boses ni Art at Valen sa isang silid.
Lumapit ako sa pinto at swerte namang may awang ito.
Kitang kita ng mga mata ko kung pano sila nagsalo sa isang mainit na halikan. Di ko alam kung ano ang gagawin ko.
Tila napako ang paa ko sa kinatatayuan ko. Namumuo na din ang mga luha sa mga mata ko.
Damn!
Hanggang ngayon..
Siya pa rin.
Ipinikit ko ang mga mata ko at pinahid ang mga luhang dumaloy sa pisngi ko. I took a deep breath at nagbigay ng signal na hanapin na nila ang anak ko.
Maya maya pa nakita nila ito sa isang kwarto. Binuhat nila ito paputa sa kotse.
At inutusan ko na din silang balikan si Art at ang mga kumidnap sa anak ko.
Nakaunan sa lap ko si Celestine. May nakita akong maliliit na marka ng kuko at may mga namumulang parte din sa balat niya.
Kawawa naman ang anak ko.
Kawawa siya kasi yung ama niya mahal pa din yung taong nang kidnap sakanya.
Hanngang ngayon siya pa din.
Sorry anak ha?
Sorry kasi ang selfish ni mama.
Sorry baby.
Mahal na mahal ka ni mama.
